„Życie jest tragedią, gdy widziane z bliska, a komedią gdy, widziane z daleka.”

„Życie jest komedią dla tych, którzy patrzą, a tragedią dla tych, którzy czują.”

„Widziane od wewnątrz, życie w Warszawie jest zaskakujące. Niełatwe, a przecież osładzane przykładami wzajemnej pomocy (…), a ulice, mimo pochmurnych dni, lśnią czystością i radością letniego dnia. Życie straszne, a pełne wielkoduszności.”

„Norwid mówił, że są „białe tragedie i wysokie komedie”. Chciał, żeby w teatrze mówiono o współczesności, o zwykłych ludziach, a nie tylko o bohaterach narodowych i zwrotnych punktach historii. Jego myślenie jest mi bliskie i dlatego zdecydowałem się opowiedzieć o współczesności komedią. Ale nie komedią nudną i bez refleksji, tylko taką, w której zobaczymy nas samych.”

„Życie to komedia absurdu, która co i rusz jest przerywana gromami tragedii, żeby nastrój całości nie był monotonny, a slapstickowy efekt przez kontrast mógł być zabawniejszy.”

„Miłość jednostronna jest tragedią, wzajemna – komedią.”

„Świat jest komedią dla tych, którzy myślą i tragedią dla tych, którzy czują.”

„Świat jest teatrem, w którym nie grają zazwyczaj jednej sztuki naraz. Tutaj człowiek przychodzi, by obejrzeć groteskę lub komedię, by pośmiać się i odpocząć, a oto nagle komedia zamienia się w tragedię lub też komedia i tragedia toczą się jednocześnie, czasem nawet z tymi samymi bohaterami występującymi na scenie.”

„Miłość jest sztuką sceniczną. Gdy kocha jedno – to tragedia, gdy oboje – to komedia… a więc zawsze dramat.”

„A od czego zależy, czy jest to tragedia, czy komedia?
– Od tego, czy potrafimy zrozumieć, jaką rolę odgrywamy w normalnym życiu.”