„Są dni, kiedy widać to jak na dłoni,
Jedyne czego dziś od ciebie chcą oni,
Chcą, abyś zgubił sam siebie w pogoni,
Goniąc fikcyjne szczęście, czas swój trwonił.
Są dni, kiedy widać to jak na dłoni,
Jedyne czego dziś od ciebie chcą oni,
Chcą, abyś zgubił sam siebie w pogoni,
Goniąc iluzoryczne szczęście, czas swój trwonił.”

„Panie! Proszę Cię dzisiaj nie o czas na to, bym mógł w nim uczynić jak najwięcej. Proszę Cię dziś o łaskę w tym czasie który mi dajesz, bym z pewnością i pokojem czynił to, czego Ty chcesz i co czynić powinienem.”

„zapraszam cię wierszem do mego wnętrza
abyś przyjrzał się moim żyłom
abyś spojrzał na świat moją miłością…
i na wraki moich dni
zapomnianych i trudnych…
abyś uciekał
przed fałszywym szczęściem…”

„Trwonienie czasu jest trwonieniem życia.”

„Czego chcesz, ty polska świnio?”

„Groszku pachnącego przyniosłaś mi w dłoni
dałaś groszek – dłoni nie chciałaś już dać.
stoi tu na biurku – i milczy jak płomień,
zmusza do milczenia tak jak ty – twój kwiat.”

„Kiedyś myślałem, że zgubiłem się wśród tych ruin, gór i pustyni. Pytałem się, czy wrócę jeszcze do kraju, czy usłyszę tę muzykę? Marzyłem, że pewnego dnia to się stanie. Tęskniłem do chwili, gdy usiądę z tobą sam na sam w pokoju i opowiem ci o swoich zmartwieniach. Teraz jednak chcę ci się zwierzyć z czegoś innego, w co i tak pewnie nie uwierzysz. Otóż, żałuję, że wróciłem. Chciałbym znów być w Iranie. Czuję się, jakbym coś stracił.”

„Przetańczyć z tobą chcę całą noc
I nie opuszczę cię już na krok.
Czekałam jak we śnie,
Abyś ty objął mnie,
Więc tak jak chce los
przetańczmy tę noc,
Bo życie tak krótkie jest.”

„Chcę sobie i Tobie dać czas, bo jak się mamy kochać, skoro za mało siebie znamy, a może nie znamy się w ogóle?”

„Kochasz życie? Nie trwoń zatem swego czasu, ponieważ ono jest z niego utkane.”