„Kochać po ludzku to umieć przejść od miłości do nienawiści.”

„Przeszedłem drogą od samookaleczeń i nienawiści
do miłości i akceptacji, patrz!”

„Dziwny miłości traf się na mnie iści,
Że muszę kochać przedmiot nienawiści.”

„Ci, którzy zbyt wiele oczekują od miłości, nie umieją kochać; może nawet nie są stworzeni do miłości. Miłość to poprzestanie na rzeczywistości, nie chęć wyczerpania jej.”

„Jeśli ludziom wolno się kochać po zwierzęcemu, czemu wróblom i kaczkom nie wolno się kochać w sposób bardziej wyrafinowany, po ludzku?”

„I tak, gromadząc urazy, zacząłem się pogrążać w noc ciemną nienawiści, w której czasem tylko błyskały pojedyncze iskierki miłości. Myślę, że jedynie taka miłość jest coś warta. Ten, kto kocha cały świat, nie kocha nikogo.”

„Jestem pełen nienawiści i kocham to!!”

„Żeby umieć kochać, trzeba umieć myśleć.”

„Nie wtedy kocha się ludzi, gdy się zamyka oczy na ich prawdę; kocha się ich wtedy, gdy zmierzywszy ich małość i podłość umie się przejść ponad ta nędzą i odkryć ten łut szczerego złota, jaki jest w nich ukryty, zatopiony nieraz w oceanie błota.”

„Ubóstwo to wolność. Wolność od tego, co nas ogranicza. Chodzi bowiem o to, żeby złożyć ofiarę z czegoś, z czego nie chcemy po ludzku rezygnować. Ofiara, dar i poświecenie to wartości, które są ściśle związane z miłością. Każda matka czy ojciec o tym wiedzą – nie liczą nawet nieprzespanych nocy, poświęcają się dlatego, że kochają swoje dziecko. Tak też robią osoby konsekrowane – służą wiernie w miłości potrzebującym, którzy tej miłości i tego daru potrzebują.”