„To dzięki niemu uświadomiłem sobie konieczność pokory wobec rzemiosła i potrzebę mówienia własnym, niezafałszowanym językiem.”

„Kino zaczyna coraz częściej mówić swoim własnym językiem.”

„Na razie skupiam się na samym graniu. Nie zastanawiam się za bardzo nad tym, jaki etap kariery udało mi się osiągnąć. Przez cały czas uczę się rzemiosła. Próbuję się rozwijać. Nie rozpowiadam wszem i wobec o własnych osiągnięciach, wolę raczej po cichu robić swoje.”

„Czasem bardzo niewiele czasu jest potrzeba
By zburzyć wszystko i wszystko pogrzebać
Zrozumieć trzeba, jak groźne są pozory
Przecież nie ma miłości bez pokory”

„Mówiąc i pisząc jedynie we własnym języku, nie zwracamy żadnej uwagi na nazwę przedmiotów, na historię rzeczowników, która niejednokrotnie sięga zamierzchłych czasów, na dostojność i, niejako, moc tajemniczą wyrazów. Są one dla nas powszednie i zdeptane, jak bruk i piasek drogi. Skoro zaś zajdzie potrzeba myślenia w jednej, a pisania w innej mowie, wyrazy dźwigają się ze swego poniżenia, mienią się, wiążą i, niejako, przechwalają, pokazując swą dostojność. Stąd wypływa konieczność szukania synonimów, dobierania nazw i strojenia inaczej wyrazów. Język zabarwia się i lśni niepowszednio, niezwykle, zgoła inaczej.”

„Moja sztuka jest bardzo prosta: mówię do widza swoim własnym językiem i mogę pragnąć tylko tego, bym został zrozumiany.”

„W Paryżu, kiedy mówiłem do nich po francusku, tylko się na mnie gapili. Nigdy nie udało mi się sprawić, żeby ci idioci zrozumieli własny język.”

„Nie ma nic gorszego od mówienia o sobie i uświadomienia sobie, że nie jesteś interesujący.”

„Niech będzie rolnik co do osoby i rąk swoich zupełnie wolny, lecz niech będzie poddany prawu, które własna na niego wkłada potrzeba.”

„Miłość to suka… To nie jest nawet uczucie, to po prostu opłakana konieczność, zajmująca pośrednie miejsce między potrzebami ciała i duszy.”