„brzęk trzmiela ci zanoszę w kruchych gniazdach słów
nic ponad trzmiela brzęczenie w literze
w komnacie listu brzęczy on najbardziej
choć tam piwnica wielka mieszka i dostojna
jesień się osypuje
dochodzę przez wrzosy
do dłoni twoich ptaków oswojonych”

„Tutaj nie grabi się liści, tak wydłużają jesień.
Pomyślałbyś, że to nie lenistwo
ale sposób?”

„Buddowie nie nauczają Dharmy, która jest zależna od liter. Każdy, kto naucza doktryny zależnej od liter i słów, jest tylko gadułą, ponieważ Prawda jest poza literami, słowami i księgami.”

„Padły już rosy
O zmierzchu
Na wonne wrzosy,
Legł cień na krętej ścieżynie;
Tylko u wierzchu
Drzew światło błądzi i ginie
W liści szemrzącej gęstwinie,
O zmierzchu.”

„jesienią
odrzuca pamięć lata
porywczym rękom wiatru
oddając liści sierść”

„Jeżeli odlatują ptaki,
Jeżeli słońce gaśnie,
Wyschnięty liść akacji,
To nie na zawsze…”

„Pieśń moja pozbawiła ją ozdób.
Brak u niej dumy ze stroju czy upiększeń.
Ozdoby popsułyby tylko nasz związek;
Znalazły by się między tobą i mną, ich brzęczenie zagłuszyłoby twoje szepty.

Moja próżność poety umiera ze wstydu na twój widok.
O mistrzu poeto, siadam u twych stóp.
Pozwól mi jedynie uczynić swe życie prostym i szczerym,
Jak flet trzcinowy napełniony muzyką dla ciebie.”

„Nikt z nas nie jest pewien, czy pewnego dnia nie zostanie wyrzucony ze swego mieszkania, obrabowany ze swojej wolności i zamknięty w piwnicach lub obozach koncentracyjnych.”

„Jesień to czas rozkładu, myśli Malin. Cały świat jest zgniły, czeka, aż otoczy go chłód zimy. Równocześnie barwy jesieni to barwy ognia, ale to zimny ogień, który potrafią kochać tylko zimnokrwiste zwierzęta, tylko one potrafią się nim cieszyć. W pięknie jesieni, w płomieniach liści kryje się jedynie obietnica, że wszystko będzie jeszcze gorzej.”

„Nie gniewaj się na deszcz.
On otwiera śpiące piąstki liści
i na drutach szklane nuty wiesza,
żeby ptaki wiedziały jak śpiewać.”