„Ludzie, w których może jeszcze tkwi iskierka ludzkości, uczuć ludzkich, opamiętajcie się! Usłyszcie mój krzyk, krzyk szarego, zwyczajnego człowieka, syna narodu, który własną i cudzą wolność ukochał ponad wszystko, ponad własne życie, opamiętajcie się! Jeszcze nie jest za późno!”

„Wszyscy młodzi noszą w sobie ten krzyk – krzyk buntu, rozpaczy lub nadziei. To prawo młodości. Ich krzyk jest czymś dobrym, pod warunkiem, że wywoła echo, że ktoś go usłyszy.”

„Nie znamy własnych uczuć w stosunku do ukochanych, dopóki nie zabierze ich śmierć.”

„Każdy człowiek może się przebudzić, żadne życie nie jest ostatecznie stracone. W tym sensie jestem optymistą. Natomiast jestem sceptykiem, jeśli chodzi o ocenę ludzkich charakterów, nie wyłączając własnego. Uważam, że jest we wszystkich jakaś iskierka, którą można rozdmuchać, ale to nie jest łatwe, to nie jest takie częste. Nie ma złych ludzi, są tylko ludzie nieświadomi. Nieświadomi konsekwencji własnych czynów.”

„Dotarło do mnie, że wielkie pieniądze za bardzo ułatwiają życie. Można od tego stracić głowę i zapomnieć o rzeczywistości. Na szczęście opamiętałam się w samą porę.”

„Spijam dziewczęcą krew błony dziewiczej.
Jak zagęszczony sok własnej czci.
Boli ten pierwszy raz ale nie płaczesz.
Ciałem wstrząsa skurcz, wypełniony krzykiem dreszcz.”

„Zamiary Boga bywają proste, to pokrętna dusza człowieka je komplikuje, sprzeciwiając się w krzyku rozpaczy.”

„Komunista powinien poświęcać dla społeczeństwa i narodu nawet własne życie.”

„Uczucia zastępują człowiekowi muzykę, gdyż: „Nie krzyk, lecz miłość rozbrzmiewa w uchu Boga”. Kto dobrze kieruje uczuciami, ten zgodną symfonią najlepiej chwali Boga.”

„Fotografowanie – podobnie, jak stosowanie wszelkich innych środków wyrazów – nie jest wymyślaniem, lecz odkrywaniem. Fotografia, to możliwość krzyku, wyzwolenia, a nie próba udowodnienia własnej oryginalności. To sposób życia.”