„Wydawało mi się, że dziś wieczorem umrę z rozkoszy; to rozkosz mnie zabija, nie strach.”

„Głód zabija nie tylko uczucia strachu, ale i litości.”

„Żyć dzisiaj tak, jakbym wieczorem miał umrzeć jako męczennik.”

„Strach przed miłością to strach przed życiem, a kto boi się życia, tego już w trzech czwartych uważać można za umarłego.”

„Dobry wieczór państwu, dobry wieczór, Przemku, dziś dwa zapalne wydarzenia.”

„Musiałyśmy budować lądowiska dla samolotów i tłuc kamienie. W ulewnym deszczu i zacinającym śniegu siedziałyśmy w kucki na szosie od godziny szóstej rano do dziewiątej wieczorem. Jeśli jakiemuś Rosjaninowi któraś się spodobała, brał ją na bok. Rano i wieczorem dostawałyśmy zimną wodę i kawałek suchego chleba. W południe była zupa z nieobranych ziemniaków, bez soli. W nocy leżałyśmy śmiertelnie zmęczone w chłopskich chatach i na gołej ziemi w szopach, dokąd nas zapędzono, lecz nie dawał nam spać strach, gdy do naszych uszu dochodziły w ciemności stękania, jęki, sapanie i okrzyki rozkoszy, świadczące o obecności stojących na warcie żołnierzy.”

„Lepiej umrzeć od razu niż całe życie spędzić w strachu.”

„„Nie ma mnie”, „nie będzie mnie”, „nie mam”, „nie będę mieć” – to przeraża wszystkich naiwnych i zabija strach w mądrych.”

„Nie wiem, czy dziś wieczorem wydarzy się cud. Ale nic się nie traci, próbując.”

„Bądź pewien, że kiedyś wreszcie cię zabije – wyszeptała ze złością.
– Ależ słodka – roześmiałem się – Ty mnie zabijasz co noc. Wielkim nożem, na który napierasz całym ciałem. Co noc mordujesz z zimną krwią, a ja co rano budzę się żywy, by znowu wieczorem umrzeć…”