„Tylko on jeden mówił i, co ważniejsze, rozumiał po angielsku.”

„Będzie dobrze, gdy będę mówił po angielsku? Trudno mi mówić po hiszpańsku… gdy jestem pijany.”

„Byłem głęboko zszokowany, kiedy przy stole Francuz zaczął mówić po angielsku.”

„Wreszcie Anglia zatrudniła trenera, który mówi po angielsku lepiej niż piłkarze.”

„Nie rozumiem, czemu po polsku mówi się „samotny” o kimś, kto jest po prostu pojedynczy – jest w tym słowie jakieś naznaczenie, a nawet ocena. Na przykład po angielsku można być „single”, „alone” czy „lonely”, a każde z tych słów oznacza inny rodzaj samotności.”

„Sporo rozumiem [po polsku] i dosyć dobrze wymawiam niektóre słowa i zwroty. Mój brat płynnie mówił po polsku, bo rodzice wychowywali go w tym języku. Doszło do tego, że kiedy poszedł do przedszkola, nie znał wystarczająco dobrze angielskiego. Rodzice byli tym tak zaniepokojeni, że do mnie mówili wyłącznie po angielsku. Bardzo tego żałuję.”

„Nie mówię, że coś z tego rozumiem, (…).”

„Ważniejsze jest kochać, aby móc zrozumieć, niż rozumieć, aby móc kochać.”

„(…) choć często chodzę do teatru jako widz, bardzo rzadko udaje mi się przeżyć tam coś naprawdę ważnego. Dlatego rozumiem tych, którzy mówią: no tak, fajne przedstawienie, dobrze grają, ładna dekoracja, świetna muzyka, ale nic poza tym…”

„Ważne jest to, żeby ludzie razem z sobą dorastali i rozumieli to, co ty chcesz im powiedzieć. Nieważne, czy studiują, czy pracują, czy są z bloku, czy z dobrego domu, czy z ulicy. Ważne, że to rozumieją. Ja robię to dla wszystkich, chyba o to chodzi, nie?”