„Późno w nocy wszakże Belfast szepcze chłodnym tchnieniem, że nienawiść ma w sobie coś z Boga. Nie widzisz jej, bo jest niewidzialna, lecz jeśli zamkniesz oczy na wszystko poza nią i staniesz do boju, będziesz miał po co żyć.”

„Czego się boisz najbardziej? – szepcze głos. – Zamknij oczy i wyobraź sobie najczarniejszy strach. Widzisz? Czujesz? Najgorszą udrękę dostępną wyobraźni?
– Tak – mówię po dłuższym milczeniu.
– Dobrze. A teraz wyobraź sobie coś gorszego, znacznie, znacznie gorszego…”

„Jeśli nie potrafisz szanować tych, których widzisz, jak możesz szanować niewidzialnego Boga? Dla mnie Bóg nie jest ograniczony do świątyni, Bóg jest w ludziach.”

„Mogłaby zamknąć oczy, udawać, że wszystko jest w porządku. Wiedziała jednak, że nie da się żyć z zamkniętymi oczami.”

„Czy byłeś kiedyś w Kutnie na dworcu w nocy?
Jest tak brudno i brzydko, że pękają oczy”

„Jak przeniknąć poza granice dobra i zła.
Początek i kres niewidzialne
Przenikają do nas
I widział Bóg, że było dobre.
Widział – odnajdywał ślad własnej istoty.”

„U Boga i świata będziemy wytłumaczeni, żeśmy tę przyjęli protekcję, kiedy nas, Litwę, wydano; a kiedy Moskal w Wilnie stanął (czego Wielkopolska nie miała), my z biedy naszej do czego rzucić się mieli? Wszakże nie koniec: i ratować nas mogą – a nam cofnąć się wolno.”

„Lepiej, naprawdę, stanąć oko w oko z przerażającym wyzwaniem, niż żyć w ukryciu, jak gdyby nadal trwała wojna.”

„Jest sztuką widzenie rzeczy niewidzialnych.”

„Przecież każde stworzenie ma element widzialny i niewidzialny. Widzialny jest ten słaby, niewidzialny zaś mocny i pełen życia.”