„W tamtych pięknych latach na ulicy aż roiło się od dzieci, które mogły bawić się na zewnątrz i my rozmawialiśmy z nimi. Poruszano się konnymi powozami – tylko niewielu mogło sobie pozwolić na kupno automobilu – i pamiętam jeszcze, że jedną z ulubionych zabaw dzieci było czepianie się tych powozów z tyłu i przejażdżka w spacerowym tempie. Bawiło nas nawet to, gdy przechodnie ostrzegali woźnicę i znaczącymi gestami dawali do zrozumienia: ktoś ci siedzi na plecach! Potem woźnica ze świstem bata przepędzał pasażera na gapę. Byliśmy zachwyceni.”

— Farah Pahlawi

opisując swą młodość.
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, op. cit., s. 110.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

miłość , pieniądze , dzieci , gra , zrozumienie , dziecko , pozwolenie , siedzenie , pozwolić , piękny , ktoś , świst , zachwycenie , przejażdżka , tył , kupno , pot , powóz , przechodzień , automobil , na zewnątrz

Farah Pahlawi 14

1938

Podobne cytaty

„Jak się dziecko bawi zapałkami, to nie ma potem co płakać, że się poparzyło.”

Tadeusz Cymański (1955) polski ekonomista i polityk

o żalach Kazimierza Marcinkiewicza na temat artykułów o jego życiu prywatnym.
Źródło: dziennik.pl http://www.dziennik.pl/polityka/article383682/Marcinkiewicz_chce_miec_proces_z_mediami.html, 20 maja 2009

„Bawcie się, dzieci!”

Piotr III Romanow (1728–1762) car Rosji

wrzucając Stanisława Augusta Poniatowskiego do łóżka swej żony Katarzyny tuż po aresztowaniu go, gdy wychodził z jej sypialni.
Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, tłum. Agnieszka Tynecka, Tomasz Bednarowicz, Robert Foltyn, Time after Time, Los Angeles-Łódź 1991, ISBN 8390036002, s. 22.

„ZABAWA
Rankiem nad rzeką bawiły się dzieci
Przybyli mężczyźni
W południe rzeka bawiła się dziećmi.”

Marcin Małek (1975)

„A propos, dlaczego pan nie trzyma powozu i koni?”

Ksawery Branicki (1816–1879)

znany ze swej oryginalności i roztargnienia Branicki zadał to pytanie, gdy odwiózł pewnego razu spieszącego się na umówione spotkanie Adama Mickiewicza; gdy przyjechali na miejsce, Braniki zadał to pytanie wówczas, kiedy Mickiewicz zwrócił uwagę, że gdyby nie tak dobre konie, byłby z pewnością się spóźnił; na powyższe pytanie rozbawiony Mickiewicz odpowiedział z udaną powagą: „Ze względów politycznych”
Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard, Wiek XIX w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii, studentów i uczniów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, ISBN 83 stycznia 12582–9, s. 248.

„„Kim jest ten człek o białych włosach, który tu, o woźnico,
rękę opiera na lasce, z oczami ukrytymi pod brwiami,
z powykręcanymi, obwisłymi kończynami, – czy to jego przewina,
czy taka jego natura, czy wypadek jaki?”

Tak zapytany, zdradził woźnica królewiczowi sekret,
który powinien być pilnie skrywany, myśląc w swej
prostocie, że to nic zdrożnego, tak oto bogowie zaćmili mu umysł:

„To starość go złamała – ten złodziej
urody, burzyciel siły, przyczyna niedoli, niszczyciel
radości, zatrata pamięci, wszystkich zmysłów wróg.

On również dzieckiem będąc mleko pił i, z biegiem czasu,
nauczył się po ziemi stąpać, i krok po kroku dorastał
na mocnego młodzieńca a potem, krok za krokiem, się starzał.”

Po takiej odpowiedzi królewicz, z pewnym przerażeniem, wypowiedział te
słowa do woźnicy: Co?! Czy to zło dosięgnie również mnie?” A
woźnica znów mu odpowiedział:

„Przyjdzie na pewno z biegiem czasu, po wielu
latach, nawet do mojego długowiecznego pana; cały świat wie o tym, że starość
będzie niszczyć ich urodę i się tym nie przejmuje.””

Aśwagosza (80–150)

Źródło: Buddha-carita III, 28–33, poemat epicki opisujący życie Buddy

„Nie mogłam przecież biegać po ulicy i błagać przechodniów o próbkę ich DNA do badań porównawczych.”

Olga Rudnicka (1988)

Czy ten rudy kot to pies?

„Wierzę, że najtrudniej jest zrobić film dla dzieci, który spodoba się i będzie bawił także dorosłych.”

John Lasseter (1957)

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=6934

„Coś się już działo w dzieciństwie. Jako dziecko, z napiętą uwagą wygrzebywałam listkiem pyłki ziemi z rany na nodze małej towarzyszki zabaw, a potem jako kilkunastoletnia dziewczynka nacięłam sobie kiedyś scyzorykiem kolano, aby je móc opatrywać. Ale w takim razie dlaczego nie poszłam na medycynę? Czemu bawiłam się lalkami w szpital, nie jako doktór, tylko jako pielęgniarka? Otóż doznałam w dzieciństwie urazu, ale urazu w całym tego słowa znaczeniu – dodatniego.”

Hanna Chrzanowska (1902–1973) polska pielęgniarka

Refleksje nad wyborem powołania pielęgniarskiego.
Źródło: Aleksandra Jędrysik: Hanna Chrzanowska – prekursorka pielęgniarstwa rodzinnego., s. 30–31 http://docplayer.pl/7325-Hanna-chrzanowska-prekursorka-pielegniarstwa-rodzinnego.html

„Każdy jest nauczycielem, im częściej spotykam ludzi i z nimi rozmawiam, tym więcej się uczę. Dziecko z ulicy, które się uśmiecha, jest nauczycielem, bo przypomina o tym, żeby się uśmiechać.”

Serj Tankian (1967) wokalista rockowy (SOAD)

„Słowami bawimy się w miłość
Słowa składamy w kwiatach.
Potem przyprószą je liście jesieni
Odgrzebywane po latach.”

Andrzej Poniedzielski (1954) poeta polski, artysta kabaretowy

Cytaty z tekstów literackich
Źródło: Bawitko

Tematy

Farah Pahlawi 14

Podobne cytaty

Pokrewne tematy