„Pamiętam, że miałem kiedyś taką szeptankę (czytanie). Byłem wtedy na pierwszym roku PWST, a szeptankę miałem o jakiejś angielskiej szkole. Nie pamiętam tytułu ale wiem, że aktorzy udając dzieci, grali jakiś teatrzyk, a ja patrzyłem w ten tekst i czytałem. Potem była pewna scena i ja patrzę na tekst, a potem na obraz (a chcę dodać, iż nie przeczytałem tego tekstu wcześniej) i widziałem dzieci, które w tym czasie się bawiły, więc przeczytałem fonetycznie „to be or not to be”, myśląc, że jak to są dzieci, to im się mówi, że to jest be, a to nie jest be. I w tym momencie słyszę na sali ryk kolegów. „O cholera” – pomyślałem – „przecież powinienem przeczytać to jako «tu bi or not tu bi» (być albo nie być)”, bowiem ów dziecięcy aktor, grał Hamleta i dlatego wyszło tak, jak wyszło. Pamiętam, że był to straszny wstyd.”

—  Emilian Kamiński

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/kaminskiemilian/

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
dzieci , myśl , czas , czytanie , myślenie , dziecko , dodanie , obraz , scena , aktor , tekst , wstyd , czytać , grać , wyjść , mienie , kieliszek , pot , angielski , przeczytać , mówić , widzenie , cholera
Emilian Kamiński Fotografia

Podobne cytaty

„(…) jestem empirystą. Naprawdę coś wiem o tekście dopiero po czytaniu na głos, z podziałem na role. Kiedy już go słyszę i widzę. Wtedy mam coś do powiedzenia autorowi. Tak jak aktorzy.”

Tadeusz Słobodzianek (1955) polski dramaturg, reżyser, krytyk teatralny

Źródło: „Lampa” nr 3, 25 marca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niechc.htm

Zofia Agnieszka Kłakówna Fotografia

„Cały świat ma dziś problem z tym, że dzieci nie czytają, nawet Finowie. Skoro nie czytają w domu, to nie należy się na to obrażać, tylko czytać głośno podczas lekcji. A potem rozmawiać o rzeczywistych problemach, które są w tekście, i pokazywać, że to te same problemy, które ma współczesny człowiek, tylko wyrażone innym językiem. Gdy się mówi o ważnych sprawach, uczniów to wciąga”

Zofia Agnieszka Kłakówna (1950) polska polonistka, nauczycielka, autorka podręczników

Źródło: Punkty za pochodzenie. Do szkoły, polityka.pl, 2 czerwca 2011 http://www.polityka.pl/spoleczenstwo/artykuly/1516350,2,ucz-sie-pod-klucz-czego-uczyc-na-polskim.read

Łukasz Kadziewicz Fotografia

„Prawdziwy dziennikarz musi mieć świadomość, że należy do środowiska opiniotwórczego, że jego teksty czytają tysiące, a nawet miliony kibiców, więc czasami delikatniej trzeba podchodzić do pewnych problemów. Głupotę można napisać zawsze – przecież papier przyjmie wszystko, a odwoływanie potem tego wszystkiego małą czcionką na szesnastej stronie – to chyba nie ma sensu.”

Łukasz Kadziewicz (1980) siatkarz polski

o dziennikarzach.
Źródło: reprezentacja.net http://reprezentacja.net/siatkowka/seniorzy/aktualnosci/8036_kadziewicz_sportowo_nie_czuje_sie_spelniony

Avril Lavigne Fotografia

„Dla mnie pisanie tekstów jest bardzo ważne. Nie chcę wyjść na scenę i śpiewać teksty innych autorów. Chcę czuć, że to ja je napisałam, że to właśnie, a nie co innego, chciałam przekazać.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka
Stanisław Lem Fotografia

„Nikt nic nie czyta, a jeśli czyta, to nic nie rozumie, a jeśli nawet rozumie, to nic nie pamięta.”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

Źródło: „Życie Gospodarcze”, Wydania 1–18, Polskie Wydawn. Gospodarcze, 1996, s. 52.

Natalie Portman Fotografia

„Dlaczego powszechnie akceptuje się fakt, że aktorka przez dwie strony tekstu opowiada o sukience, a gdy wspomina o działalności charytatywnej, wszyscy natychmiast ją oceniają: „O ta! Myśli, że jest taka świetna”. Uważam, że zbyt dużo uwagi skupionej jest na mnie z błahych powodów. Wiem, że to efekt kultury, w której żyjemy. Nie będę więc płakać, gdy ludzie nie będą chcieli przeczytać o tym, czym naprawdę się zajmuję.”

Natalie Portman (1981) aktorka amerykańska

Źródło: „Glamour”, 20 grudnia 2007.

Joanna Koroniewska Fotografia

„Bałam się. Nie tylko spotkania z gwiazdami, ale w ogóle tego, jak wypadnie serial. Pamiętam też, jak dwa dni przed początkiem zdjęć „sfuksowała” mnie p. Teresa Lipowska. Nagle zaczęła do mnie mówić serialowym tekstem – a ja pamiętałam zaledwie kilka zdań. No i wtedy usłyszałam: „Mam nadzieję, że nauczysz się tekstu, bo ja pracuję tylko z takimi, którzy się roli uczą!”. Strasznie się przestraszyłam! Tym bardziej, że wcześniej widziałam ją w Tacie, gdzie grała negatywną postać… Ale potem okazało się, że to cudowna, ciepła kobieta. Matkuje mi i pomaga od pierwszego dnia na planie. Zresztą z p. Pyrkoszem też dobrze się rozumiemy. To niesamowity człowiek. Dowcipny, energiczny, prawdziwy wodzirej – z nim nie można się nudzić!”

Joanna Koroniewska (1978) polska aktorka

o początkach pracy w serialu M jak miłość.

Eryk Lubos Fotografia

„Pierwsze czytanie scenariusza czy dramatu jest dla mnie rozdziewiczaniem siebie względem tekstu. Potem dokonuje się już megapracę. Trzy miesiące w teatrze lub w filmie o ile dostaje się na tyle wcześniej scenariusz.”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61544

„Na początku było Słowo. Potem pojawił się pieprzony edytor tekstu. Potem procesor myślowy. A potem nastąpił koniec literatury. Tak to właśnie wygląda.”

Dan Simmons (1948) amerykański pisarz fantastyki naukowej

Cykl Hyperion Cantos, Dylogia Hyperion, Hyperion (1989)
Źródło: Pieśni Hyperiona

„Ja wiem, że jak kobieta chce mieć dziecko, to zrobi wszystko, żeby je mieć, a jak nie chce mieć dziecka, to zrobi wszystko, żeby go nie mieć. Trzydzieści klika lat temu pojawiały się w szpitalach pacjentki, które wlewały sobie do macicy żrący płyn jako środek poronny. Pamiętam taką, która po tego typu działaniu zmarła.”

Romuald Dębski (1956–2018) polski lekarz

Źródło: rozmowa Aleksandry Szyłło, Dębski: Jestem z pacjentką na dobre i na złe, „Duży Format” http://wyborcza.pl/duzyformat/1,139142,16171511,Debski__Jestem_z_pacjentka_na_dobre_i_na_zle.html, wyborcza.pl, 18 czerwca 2014.

Pokrewne tematy