„(…) jak zacząłem się przymierzać do piosenki, łzy mi same leciały na klawiaturę. Przez pierwsze dwa tygodnie nie potrafiłem jej zaśpiewać z suchymi oczyma, tak mnie wzruszała.”

„Chciałabym bowiem bardzo zapomnieć, wykreślić z pamięci całe dwa lata, by kiedyś móc znowu bez uczucia niechęci zaśpiewać którąś z pięknych piosenek neapolitańskich.”

„Za dwa tygodnie nadejdzie najkrótszy dzień w roku. A potem dni znowu zaczną się wydłużać, ziemia zacznie się obracać ku światłu i ciepłu. Ku nadziei.”

„Zaśpiewałaś tę piosenkę, jakby uderzył w nią autobus.”

„Nie wiedzieli, czy potrafię albo chcę pisać piosenki. Zaczęli więc wciskać mi cudze piosenki, których nie mogłam jednak śpiewać. Powiedziałam „Nieważne, jak dobre są tamte piosenki, ale ja chcę pisać swoje.””

„Nic tak nie wzrusza mężczyzny jak łzy kobiety, którą kochać zaczyna, a nic tak nie drażni mężczyzny jak łzy kobiety, którą kochać przestaje.”

„Zaczęło się od Ewy Dałkowskiej, która w swoim recitalu zaśpiewała 13 moich piosenek. To był rok 1988. Potem już właściwie nie było przeglądu, żebym nie wtrącił swoich pięciu groszy.”

„Zaczęło się od jakiejś myśli o zdejmowaniu złotka z czekoladki. Pamiętam, jak jeszcze kończyłam pisać słowa do tej piosenki gdzieś w garderobie. Potem zapytałam Grzegorza Turnaua, czy nie zaśpiewałby Bombonierki ze mną w duecie. Posłuchał szkicowej wersji i powiedział, że jeśli chodzi o te cukiereczki, to on bardzo chętnie. No i zaśpiewaliśmy.”

„Bardzo dużo koreańskich piosenek zna moja babcia. Skończyła 73 lata i wciąż ma fenomenalną pamięć. Potrafi zaśpiewać piosenkę, która trwa godzinę i ma ze 20 zwrotek… A gdy pytam, skąd ją zna, mówi, że usłyszała kiedyś w dzieciństwie!”

„Krople jak łzy lecą z góry, płaczą chmury,
Boże obmyj z nienawiści miasta mury…”