„Przez całe 15 miesięcy nie dowiedzieli się ode mnie niczego.”

„Przez 15 dni o niczym innym nie rozmawiałem, tylko o taktyce, strategii, rywalach. Nie wiem, co się stało, ale nasza praca się opłaciła i przyniosła rezultat. Zrobiliśmy niesamowitą rzecz. Przez sześć miesięcy udało mi się stworzyć zespół prawdziwych wojowników. To właśnie najbardziej kocham w tej drużynie. Jestem dumny, że jestem trenerem tych chłopaków.”

„Przez całe moje życie nie nauczyłem się niczego od człowieka, który się ze mną zgadzał.”

„Największe męki są niczym w porównaniu do ośmiu miesięcy, podczas których na przemian truła i zapewniała ojca o swej niewinności. Nawet Medea nie była tak okrutna.”

„Pamiętam jak jednego dnia wróciłam z przedszkola… powiedziano mi, że to przedszkole. Potem dowiedziałam się, że pracowałam w fabryce przez dwa lata… Zawsze nad tym myślałam, było tam bardzo gorąco i wszyscy byli starsi ode mnie, ale skąd miałam wiedzieć?”

„Te pieniądze, które mi płacą – większość ludzi przez całe swoje życie nie zarobi tyle, ile ja inkasuję za parę miesięcy spędzonych na planie filmowym. Za cholerę nie rozumiem jak to się dzieje.”

„Matka mi opowiadała, że od wczesnego dzieciństwa ze starszym ode mnie o dwa lata i pięć miesięcy bratem Oleczkiem bijałem się na pięści i że pomimo że brat był ode mnie silniejszy, kończyło się na tym, że go pobijałem, a to dzięki rozmaitym fortelom w rodzaju podstawiania nogi, a w razie potrzeby gryzienia go w nos albo w ucho. Dzisiaj już nikogo nie gryzę, natomiast do fortelów uciekam się, w razie potrzeby, do dziś dnia.”

„Grałem w piłkę do 15. roku życia i myślałem, że właśnie tym chcę się zajmować przez całe życie, ale potem uznałem, że nie zależy mi na piłce tak bardzo, jak powinno i wybrałem mniej istotny zawód, zostając aktorem.”

„W życiu stale szukamy wytłumaczenia. Marnujemy czas, usiłując się dowiedzieć dlaczego. Ale czasami nie ma żadnego dlaczego. I jakkolwiek smutno by to brzmiało, do tego właśnie sprowadza się całe wytłumaczenie.”

„Tak w życiu, jak i w malarstwie mogę sobie poradzić bez pana Boga. Nie mogę natomiast istnieć ja – człowiek cierpiący, bez czegoś większego ode mnie, czegoś, co wypełnia całe moje życie – bez siły twórczej.”