„Kiedy czytasz, świat przestaje istnieć, możesz udawać, że to, co jest w książce, jest rzeczywistością, albo że rzeczywistość po prostu znika. Możesz być tym, kim chcesz, dobrowolnym bohaterem książki…”

„Każdy tworzy sobie poszczególne części, fragmenty swojej własnej rzeczywistości, gdy umiera – jego świat, ten niepowtarzalny świat znika razem z nim. Na zawsze.”

„Lecz czy przez to coś się przekreśli w rzeczywistości, jeżeli się przekreśli książkę?”

„Najprawdopodobniej wszyscy myślą o mnie, że jestem nimfomanką, która coś tam udaje i że mam stale niezaspokojony apetyt seksualny. W rzeczywistości wolałabym przeczytać jakąś książkę.”

„Nie chciałem przyjąć, tego co wiedziałem. I być może cały ten czas pisałem książkę, której nigdy nie napiszę. Chcę powiedzieć: żyłem, jakbym był książką. A książka nie przekazuje nam jakiegoś znaczenia: książka jest. Nie tworzy się książki, abyśmy się w niej rozpoznali. po prostu jest to książka, całkowicie dla nas obojętna. Ale jeśli, poza wszystkim, moje życie jest w pewnym stopniu spektaklem, wówczas niektóre spojrzenia będą umiały odkryć absolutne podobieństwo – może pomieszanie – tego, co widzą, z tym co czytają.”

„Uwielbiam nieprzewidywalność. Czytając książkę, chcę być zaskoczony, zaszokowany i przerażony. Chcę drżeć z niepewności. Dlatego piszę książki fantasy.”

„Kiedy robimy fantazje, nie możemy stracić z oczu rzeczywistości.”

„Uważam, że to, co się zdarzyło, nie znika. Ciągle istnieje. Może po prostu lepiej rozumiem świat, gdy wyobrażam sobie wszystko równolegle. Dlatego przeszłość jest dla mnie bardzo ważna.”

„Właściwie mógłby udawać, że nic się nie stało. Tak, ręce pachniały mu kobietą, tak obudzili się nadzy koło siebie w łóżku, ale nie pamiętał samego… stosunku, co za głupie słowo!, może mógłby sobie wmówić, że nic nie było. Nie… Nie stać go było na takie ostre zagrywki w negocjacjach z rzeczywistością.”

„czytam nudne książki:
ich bohaterowie
całują
na oślep”