„Po pierwsze, robić to, co się kocha. Po drugie, wierzyć w siebie. Ja od dziecka robiłam to, co lubię. Do niczego nie byłam zmuszana przez rodziców, a to jest ważne.”

„Nie zamierzam się zmieniać, ponieważ uważam, że najważniejszą rzeczą jest bycie sobą i dlatego będę dalej robiła to, co robię teraz.”

„Pierwszą połowę życia rujnują nam rodzice, a drugą dzieci.”

„(…) lubię pracować z dziećmi. Rozmawiam z nimi poważnym językiem o poważnych sprawach. A wiem od dzieci, że lubią moje realizacje. Można powiedzieć, że robię filmy na społeczne zamówienie dzieci. To bardzo wymagający widz. Dla dzieci robi się filmy tak jak dla dorosłych, tylko trzy razy lepiej. Ich nie da się oszukać.”

„W modelu opiekuńczego rodzica mamy dwoje rodziców, którzy równo dzielą się odpowiedzialnością za wychowanie. Ich zadaniem jest opieka nad dzieckiem, dlatego muszą poznać jego potrzeby. A żeby je poznać, komunikacja musi być dwustronna, nie tylko polecenie, ale też dyskusja. Dziecko wymaga miłości, a bicie nie jest oznaką miłości. Z drugiej strony nie jest nią pozwalanie dziecku, żeby robiło to, na co tylko ma ochotę.(…) Troskliwy rodzic dba o to, żeby jego dziecko dogadywało się z innymi, a to oznacza, że powinno być empatyczne i troszczyć się o innych. Dzieci, gdy dorosną, powinny umieć zadbać nie tylko o siebie, ale też o innych, być zdrowe, wykształcone. I być wolne – móc robić to, co chcą. [Katarzyna Wężyk: A jeśli dziecko się nie usamodzielnia i wciąż polega na rodzicach? ] Wspierasz je, nie odcinasz się od niego. To wciąż twoje dziecko.”

„Z Wlazłym nigdy nie byliśmy wielkimi przyjaciółmi, nie dzwoniliśmy do siebie, teraz też tego nie robimy, po prostu graliśmy razem na boisku. On ma swoje zainteresowania, swoich kolegów, ja też. Nie wszyscy muszą się kochać, ważne, żeby razem wygrywać.”

„Lubię to, co robię, a jeśli człowiek lubi to, co robi, to już jest połowa sukcesu.”

„Nie do wiary, jak często sytuacje zmuszają ludzi do robienia tego, co chcieliby naprawdę robić.”

„Robię to, co lubię, a nie to, co muszę.”

„Wszystko, co robię, jest inspirowane przez dzieci. Lubię ich niewinność, ich czystość. Widzę Boga w ich spojrzeniu.”