„Ta debata stawia nas przed problemem, z jakim pewnego dnia trzeba będzie się zmierzyć: czy Claude Lanzmann jest jedynym człowiekiem, który ma prawo mówić o szoah?”

„Człowiek musi umrzeć. Wierzę, że śmierć jest jedynym źródłem siły, jaką człowiek dysponuje.”

„Jestem chyba jedynym facetem w państwie, który nie ma prawa wymyślać imion dla swoich dzieci. Jak jakaś cholerna ameba!”

„Mówiąc to zmierzył go wzrokiem snajpera trzymającego palec na osłonie spustu.”

„Dużo słucham. Mam swoich faworytów. Przede wszystkim Bacha. Poza tym Gustaw Mahler, Claude Debussy, Maurice Ravel, ale to już jest taki szczyt instrumentacji, że nie śmiem o tym mówić.”

„Kto nie ma problemów, nie jest człowiekiem.”

„Cała moja edukacja odbyła się w Stanach, w związku z tym po angielsku mówię bez akcentu. Nikt się nie orientuje, że nie jestem Amerykanką. Mogę mówić z takim akcentem, z jakim chcę. Język nie jest w związku z tym dla mnie żadnym problemem. Problemem czasami jest moje nazwisko.”

„Człowiek to jedyne zwierzę które się rumieni. I jedyne, które musi.”

„Tylko nie zapomnij, co powiedział Konfucjusz: „Człowiek bez honoru stawia wymagania innym; człowiek honoru stawia wymagania sobie.””

„Nie wierzę w teatr publicystyczny. Nie wierzę, że teatr może mówić coś o współczesnej Polsce. Uważam, że to jest bicie piany. W teatrze tylko uczucia są prawdziwe. Teatr jest dotykaniem marzeń, dociekaniem zagadki, jaką jest człowiek. Miejscem, gdzie stawia się pytania. Jest światem budowanym z wyobraźni.”