„A gdy tęczę przeznaczą już do rozbiórki,
wszystkie kolory twoich paznokci
zostawią mi wściekłe rysy na plecach.
Kochanie, wciąż mam dla ciebie
kalejdoskop.”

„Twój ojciec i matka mówią, że to nie to.
„On nic nie ma, opamiętaj się kobieto”.
A ja mam dla ciebie najdroższe, co mam.
Dam ci moje serce, miła, bo cię kocham.”

„Będę stała ramię w ramię,
nawet gdy ty nie będziesz chciał,
nie zwątpię w ciebie, w ognień pobiegnę!
A gdy mi przyjdzie wybrać drogę,
choć ze strachu będziesz wtedy drżał,
zostawię wszystko, bo…
Bądź przy mnie, bo wciąż czuję,
jak sam życie byś oddał,
by cofnąć czas,
bo tylko raz kocha się tak…
Proszę, nie zmieniaj się,
zrób wszystko, bym nie bała się słów:
„kocham cię.””

„Rajem twoim jest Moja miłość, a złączenie ze Mną twoim niebiańskim domem. Wnijdź i nie zwlekaj. Oto co przeznaczone dla ciebie zostało w królestwie Naszym na wysokościach i w przewysokim Naszym raju.”

„Nie mam ciebie, nie mam nic, tylko teksty,
które w mym notesie ciągle gryzą się jak wściekłe psy,
od szaleństwa ciut-ciut, w mózgu chłód i brud,
a serce trzęsie się jak epileptyk.”

„Nikt, kto kocha, nie może być nazwany nieszczęśliwym. Nawet nieszczęśliwa miłość ma swoją tęczę.”

„Nie wiem, sam już nie wiem,
czy to warto kochać ciebie?
Bez pamięci, tak jak kiedyś
kochać tak, jak ty mnie,
gdy twój dzień był mym dniem.”

„Nie kocham Cię. Nigdy Cię nie kochałam i nigdy nie byłam dla ciebie dobra. Nigdy nie usiłowałam sprawić ci radości, a jednak jesteś mi równie bliski jak moje własne serce. Przywykłam do twoich słów, do tonu twojego głosu. Do myśli, które były zawsze moimi. Przywykłam do ciebie.”

„Nie chciałeś wziąć ze mną ślubu w kościele i to złamało serce mojej biednej matce, o czym dobrze wiesz. Tak cię kochałam, że było mi obojętne, czyje serce łamię dla ciebie. Och, że też mogłam być taka głupia. Sobie samej też złamałam serce. Wyrzekłam się wszystkiego, w co wierzyłam i co było mi drogie, bo byłeś taki cudowny i tak mnie kochałeś, że tylko twoja miłość się liczyła. Miłość była jedyną piękną rzeczą na świecie, prawda? Miłość była skarbem, który tylko myśmy posiadali i którego nikt poza nami nie posiadał, i nie mógł posiadać, prawda? Ty byleś geniuszem, a ja byłam twoim całym życiem. Byłam twoją towarzyszką życia i twoim ślicznym czarnym kwiatem. Sentymentalne bzdury. Miłość to jeszcze jedno plugawe kłamstwo. […] Do diabla z miłością. […] Miłość to te wszystkie plugawe sztuczki, których mnie nauczyłeś, a które sam wyczytałeś pewnie w jakichś książkach. Doskonale. Tylko ze ja mam dosyć ciebie i mam dosyć miłości. Twojego rodzaju miłości. Ty pisarzu.”

„Co ja mam z tobą zrobić? – zapytał.
– Kochaj mnie… – uśmiechnęła się do niego.”