„Prawie w ogóle nie słucham muzyki, a już na pewno nie opery. Delektuję się ciszą.”

„Z prezydentem Bushem jedliśmy razem stek, słuchaliśmy muzyki, rozmawialiśmy. Jeżeli dalej pójdziemy tą drogą, na pewno dojdziemy do rozwiązania korzystnego dla Ameryki, Rosji i całego świata.”

„Odejdźmy od zgiełku i tam, w tej ciszy, słuchajmy głosu, który mówi w nas samych.”

„Kocham operę barokową, ale jeśli nie można jej zrobić na europejskim poziomie, to lepiej nie robić w ogóle.”

„Co byśmy nie powiedzieli o Moniuszce – czy jest geniuszem, czy nie (a na pewno nie był takim geniuszem jak Chopin czy Mozart) – jedno jest u niego bezcenne: że nie zostawił nas bez opery narodowej.”

„Muzyki słucham codziennie po 10–14 godzin dziennie.”

„Dopóty słucham muzyki w jakiejkolwiek formie, dopóki mnie porusza.”

„Czasami mógłbym zastanowić się, po co słucham nowej muzyki siedem godzin dziennie. Ale chyba odpowiedziałbym to co zwykle: panie Piotrze, a jakiej muzyki słucha pan potem, po pracy, dla przyjemności? Żadnej. To jakie płyty zabrałby pan na bezludną wyspę? Nie zabrałbym żadnej. Na bezludnej wyspie nie ma prądu i na pewno nie ma gramofonu, a wszystkie potrzebne mi płyty mam w głowie. I kiedy nagle trzeba odnieść do siebie dwie piosenki albo trzy albumy, zrobić coś w rodzaju zawiązania sznurowadła, to sięgam do głowy.”

„Kiedy słucham muzyki, nie chcę tam słyszeć o kwiatkach. Lubię tam śmierć i zniszczenie.”

„Kiedy przechodzę po ulicach Mińska i słyszę język białoruski, to słucham go jak muzyki.”