„W szkole teatralnej moje nazwisko było pewnego rodzaju obciążeniem. Egzaminatorzy byli dość złośliwi: „No, zobaczymy, co nam pokaże panna Peszkówna”. Jedna z profesorek kazała mi na egzaminie rozpłakać się nad grobem Jana Peszka. To było idiotyczne.”

„Jeśli grzecznie bym go zapytał, myślisz, że pokazałby mi jak się lata,
bo kurz obciążył moje skrzydła i jestem zbyt zmęczony, by spróbować.”

„W Azji realizm miesza się z nadrealizmem w sposób swobodny. Oni jakoś specjalnie nie wstydzą się opowieści niesamowitych. W przeciwieństwie do nas, gdzie horror to rodzaj kina traktowany jako coś gorszego i wstydliwego. W szkole filmowej, jak dobrze pamiętam, nie można było przyznać się do kina gatunkowego, na egzaminie wstępnym przekreślało to kandydata od razu.”

„Teraz jest epoka intelektu i globalizacji a nie granic i podziałów. Gdyby mój ojciec wstał z grobu i zobaczył, że nie ma granicy polsko-niemieckiej, to pewnie zmarłby na zawał serca.”

„Pokusa jest najsurowszym egzaminatorem moralności.”

„To bardzo miło zobaczyć swoje nazwisko wydrukowane. Nawet kiepska książka jest książką.”

„W szkole byli profesorowie, którzy postanowili mnie utemperować, pokazać gdzie moje miejsce. Na początku przejmowałem się tym bardzo, przeżywałem każde ich słowo, ale z czasem udało mi się przejść nad tym do porządku dziennego. Nie myśl jednak, że było to olewactwo… Po prostu nie brałem tych słów aż tak bardzo do serca.”

„Pokazane w nagraniu wydarzenie jest dość typowe dla kuchni życia publicznego.”

„Fotografując staraj się pokazać to czego bez ciebie, nikt by nie zobaczył.”

„Dziś recenzent – nie tylko teatralny – musi wylegitymować się kompetencjami, pokazać, że ma prawo zabierać głos na jakiś temat.”