„Oto pierwszy paradoks czasu: choć twoja perspektywa postrzegania czasu głęboko oddziałuje na twój świat i życie, rzadko kiedy zdajesz sobie z tego sprawę.”

„(…) Czas na całe twoje życie,
Spójrz – twój zegar już zgasł.”

„Trzeba świat znać i rozumieć, a życie samemu urabiać według własnych wymagań. Świat wtedy nie będzie tak brzydki, a życie na nim tak złe, jak to nam się często zdaje. Jest ono tylko twarde dla zniewieściałych próżniaków i bezlitosne dla nie rozumiejących ducha czasu.”

„Teatr powinien być głęboko zespolony z tradycją narodową, ale także z czasem, w którym żyjemy; prezentować najnowsze kierunki artystyczne, ale nie zapominać o klasyce: kształtować gust społeczeństwa upowszechnianiem rzeczy wartościowych, ale zdawać sobie sprawę z tego, że pewna część widowni oczekuje od teatru po prostu rozrywki.”

„Dobrze jest raz na jakiś czas spojrzeć za siebie, to pomaga uzyskać odpowiednią perspektywę.”

„Myślę, że sztuka zawsze odzwierciedla miejsce. I czas. To jest nieodłącznie związane z tworzeniem, chociaż sam artysta nie zawsze zdaje sobie z tego sprawę.”

„Nic na to nie poradzę, że czasem siebie lubię, a czasem nie cierpię. Nic też nie poradzą na to inni, że postrzegam ich podobnie, zaś oni – mnie.”

„Są dwie rzeczy, z którymi pogodzić się trzeba pod karą, że życie będzie się zdawać nieznośne. Tymi są: ząb czasu i niesprawiedliwość ludzka.”

„Dano ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już twoja sprawa, jak ty ją opowiesz i czy umrzesz pełen dni.”

„Może to wydać się paradoksem, lecz jest prawdą, że jak miłość i nienawiść, tak duma i pokora zlewają się czasem w nierozwikłanego coś i niezrozumiałego.”