„kiedyś mówić będą o wieku dziewiętnastym, jako o epoce bankructwa parlamentaryzmu”

„Dziewiętnasty wiek ze swym przekonaniem o trwałości dzieł liberalnego ducha wydawał się nam najbardziej dziecinnym z wieków.”

„Człowiek dziewiętnastego wieku nie wierzył w Zmartwychwstanie nie dlatego, że liberalne chrześcijaństwo pozwalało mu na takie wątpliwości, ale dlatego, ponieważ surowy materializm mu na to nie pozwalał.”

„Oto prawdziwa wielka rewolucja, którą trzeba przeprowadzić. Rewolucja duchowa. Albo bankructwo epoki. Zbawienie świata spoczywa w woli dusz, które wierzą.”

„Nasza epoka – mówi się – jest epoką pracy. W rzeczywistości jest ona epoką bólu, nędzy i zepsucia.”

„Wieku żelazny, dziewiętnasty,
Zaiste bezlitosny wieku!
Strąciłeś w mrok bez gwiazd, przepastny,
Nie znającego trosk człowieka!
W noc abstrakcyjnych rozumowań,
Praktycznych interesów małych,
Bezsilnych klątw i skarg jałowych,
Bezkrwistych dusz w osłabłych ciałach!”

„Humaniści włoscy XV-XVI wieku uformowali wyobrażenie „wieków średnich” jako mrocznego okresu, oddzielającego czasy im współczesne od świetnej epoki starożytności.”

„Nazywam moje dzieciństwo najdziwniejszym z dziwnych, ponieważ w czasach, gdy Chiny obwołano republiką, a ludzkość wkraczała w wiek XX, ja nadal prowadziłem życie cesarza i wdychałem kurz dziewiętnastego stulecia.”

„Nasz wiek zostanie kiedyś nazwany wiekiem bez łez, choć tyle wszędzie cierpień.”

„Trzeba kiedyś przeżyć młodość. Wiek, w którym się na młodość decydujesz, nie ma znaczenia.”