„O! ty ukochana
Ludzkości Chrześciańska – czy taić ci o tem
Że jesteś nieskończenie szanowne nic-potem? —
Osiemnaście więc wieków trwasz? a taka próżnia
We wszystkiem – mało gdzie cię myśl wyższa odróżnia
Od pogan, z których żyjesz.”

„Kogo masz kochać?… Chcesz dziatwo droga,
Bym z tobą o tem pogwarzył?
Oto nasamprzód dobrego Boga,
Który cię życiem obdarzył.”

„Interesują mnie tylko ci, co tak jak ja myślą i pracują, i mało jest prawdopodobne, żebym to właśnie ja, w moim wieku mógł się zmienić.”

„No i nie ma nic gorszego niż kiedy ci mówią, że jesteś dobry, a ty wiesz, że jesteś zły.”

„Nie myśl, że jesteś światu szczególnie potrzebny. Gotów będziesz uwierzyć, że ci wszystko wolno. Że wolno ci nawet odebrać koledze kromkę chleba. Myśl raczej, że świat może się bez ciebie doskonale obejść, a i ty obejdziesz się bez świata.”

„Nie kocham cię za to kim jesteś, ale za to jaka jesteś kiedy przebywam z tobą.”

„Jesteś tylko interesującą zabawka w rękach pięknej, młodej damy, mój chłopcze. Za chwilę znudzi się tobą i rzuci cię w kąt.
– Niech wtedy zazdroszczą mi ci, którzy nie mieli nawet szansy zostać jej zabawką. (…) Tylko ten, kto całe życie oddychał smogiem, doceni wartość świeżego powietrza. Niech to trwa choć mgnienie oka, choć chwilę, ale właśnie dla takiej chwili warto żyć.”

„Uważaj, Imperatorze! Źli duchowni nie byli w stanie zniszczyć Kościoła przez osiemnaście wieków. Myślisz więc, że zdołasz to uczynić ze swoją armią?”

„Ale teraz, przy okrągłym stole, ale tańcował Mefistofeles na tym stole, a narodzie Polski ogarnęła cię ciemność. Żal mi ciebie ukochana ojczyzno polska!”

„Byłeś i nie ma cię. Jesteś tylko formą. Treść – to nie ty, nie jest twoja. Pamiętaj, jesteś tylko formą.”