„Czasami reżyserzy chcą, bym ubrała postaci modnie. Zastanawiam się wtedy, co to znaczy? Czy bohater ma swój charakter czy może, ubierając się modnie, właśnie go traci?”

„„Hm” nie znaczy nic. „Hm” mówi się wtedy, gdy zastanawiamy się, co tak naprawdę chcemy powiedzieć. „Hm” sugeruje, że ktoś nam przerwał, zanim na dobre zaczęliśmy.”

„W obu serialach, mimo że nie jestem ich scenarzystą, bardzo często zmieniam tekst, czy nawet całą sytuację, w jakiej znajdują się bohaterowie. Czasami mocniej, czasami słabiej… Ale takie jest prawo reżysera. To do niego należy ostatnie słowo.”

„Człowiek odarty z ubrania i przyzwyczajeń traci psychofizyczną jedność.”

„Czasami się zastanawiam, czy przypadkiem coś jest ze mną nie tak. Być może za dużo czasu spędzam w towarzystwie moich bohaterów literackich i, co za tym idzie, moje ideały i oczekiwania są zdecydowanie zbyt wysokie.”

„My z ciasta zrobimy wszystko: lalki, samochody, ciągniki. Wie pani, jakie dzieci mają zamówienia? To dopiero wyzwanie. Chcą, żeby na torcie były ich ulubione postaci z bajek. Szukamy wtedy w komputerze, jak taki bohater bajkowy wygląda.”

„Staram się dopasowywać ubrania do mojego nastroju. Czasami chcę wyglądać jak gwiazda rocka, kiedy indziej wolę klapki!”

„Słuchajcie, Jeśli chcecie się trochę poruszać i wytrząść tyłki, to w porządku. Nam to pasuje, prawda? Możecie też zdjąć wszystkie ubrania, jeśli chcecie, to nie ma znaczenia... Pieprzyć!”

„Film to sztuka wizualna, więc jeśli zdjęcia są marne, to nie pomagają ani bohaterom ani tematom, a film bardzo na tym traci.”

„Chciałbym unikać grania postaci podobnych do siebie charakterem. Zawsze próbuję znaleźć wyraźne cechy, aby role te różniły się od siebie. Prawdziwy dla mnie komplement jest wtedy, kiedy ktoś mnie potem nie rozpoznaje. Po to jestem aktorem, aby wcielać się w różne osobowości. Zmieniać się także zewnętrznie.”