„W moim towarzystwie nie musisz się bać nikogo oprócz mnie samego – pocieszyłem go.”

„Twoje dzieci nie muszą się ciebie bać, żeby cię szanować.”

„Przyjaciel wie bardzo dobrze, kim naprawdę jesteś – przy nim niczego nie musisz udawać ani niczego się bać.”

„Bałem się przyjęć, bo nie umiałem tańczyć. Bałem się strojów, bo źle na mnie leżały. Bałem się rozmów, bo to, co bym ewentualnie powiedział, mogło okazać się naiwne. Bałem się randek, bo nie wiedziałem, czego się ode mnie oczekuje. Bałem się seksu, bałem się tego, że nie wiem, jak go uprawiać, bałem się, że zawiodę. Lęki nadkładały się na lęki. I przez ten cały czas bałem się, że ludzie odkryją, jak ja się boję. Cóż więc robiłem? Kłamałem i udawałem, i blefowałem, i skrzętnie ukrywałem to, co się w moim wnętrzu naprawdę działo.”

„(…) do raju pójdą tylko ci, którzy rozpoznają swoje odbicie w studni i przestaną bać się samych siebie.”

„Kiedyś bałam się, czy mój dystans do świata nie sprawi, że zamienię się w Królową Śniegu.”

„Mój ojciec był krawcem i nie miał nigdy czasu, a matka mnie biła, więc bałem się jej.”

„Miałem wygłosić przemówienie do absolwentów w Arizonie, ale się bałem, że z moim akcentem zostanę deportowany.”

„Gdy spotka cię wszystko, czego się zawsze bałeś, już nie masz się czego bać.”

„W rzeczywistości jesteśmy fasetami jednej i tej samej duszy. To iluzja, „maja”, sprawia, że innych ludzi uważamy za coś innego niż my sami. Nie musimy bać się śmierci, bo nie istnieje nic takiego, co może umrzeć. Jedyne, co znika, kiedy umieramy, to sama iluzja, że jest się oddzielonym od reszty świata, tak jak sądzimy, że to, co nam się śni, jest oddzielone od naszej własnej duszy.”