„Ja wierzę w przyszłość, wierzę, że bardziej da się
I żeby wyszło, to życie da mi wsparcie z czasem
To co nie wyszło, tamtym razem wyjdzie
Słuchając haseł i siedząc, to nie dojdę nigdzie.”

„Mam ochotę podziękować Bogu, w którego nie wierzę, za całą jego miłość i wsparcie.”

„Dźwignąć teatr, gdzie będzie można grać w nim po polsku, o ile się da, grając powiedzieć, co trzeba i kiedy trzeba, a pamiętać zawsze, że się wyszło z Warszawy i do Warszawy godzi się powrócić.”

„Ja wierzę we wszystko, panie kapralu. Życie zrobiło ze mnie najbardziej łatwowiernego człowieka na świecie”

„O przyszłości nie da się nic nowego powiedzieć. Przyszłość jest teraz, tylko nierówno rozłożona.”

„Czasem nie wiesz, czy byłoby lepiej wam razem,
bo z ostatnich marzeń nie wyszło za wiele,
więc czemu tym razem miałoby się udać?”

„Nie mam wyjścia i muszę w końcu wziąć się za swoje problemy psychiczne. Od wielu lat nieustannie koncertuję i doszedłem do momentu, kiedy uświadomiłem sobie, że nie jestem szczęśliwy. Nie zasługujecie na oglądanie mnie na scenie, kiedy nie czuję się na niej komfortowo. Potrzebuję przerwy. (…) Wierzę, że najszybciej jak to możliwe będę znów w pełni sił i pokażę, na co mnie stać.”

„Psa nie da się skazać na ludzkie życie; skazać ludzi na psie życie – da się bez trudu.”

„Trzeba wierzyć w miłosierdzie boskie, którego nikt z nas nie może zrozumieć, jak mi to napisał Ojciec Bocheński. Wierzę i spokój. A gdyby przyszedł ciężki czas, to nawet i to trzeba zrobić z uśmiechem, jeżeli się da. Człowiek zawsze żyje albo przeszłością, albo przyszłością, „teraz” w normalnych warunkach jest nieuchwytne. Ja przeszłością nigdy nie żyłem, teraz nie bardzo mam prawo żyć przyszłością i odnajduję zupełnie specyficzny smak łapania „teraz”, normalnie bardzo nieuchwytnego. Żyję TERAZ – i dobrze mi. Może tak dobrze, jak już dawno nie.”

„Straciłyśmy tak dużo czasu…
– Z pewnych względów może nam to wyjść na dobre. Bardziej niż inni ludzie będziemy doceniać czas, który nam został.”