„Po tym, gdy moi oksfordzcy koledzy wybrali (…) nowego dziekana, tak się jakoś złożyło, że przez trzy kolejne wieczory podczas uroczystych kolacji wszyscy członkowie college'u wznosili toast za jego zdrowie. Trzeciego wieczoru dumny elekt z wdzięcznością odpowiedział na toast: „Czuję się już o wiele lepiej””

„Toast: danie z frazesów.”

„Szanowni panowie! Wznoszę toast za dwie najlepsze armie świata, fińską i sowiecką! Niestety, nasza armia jest jednak zbyt mała i dlatego wy tu teraz jesteście.”

„A czemu nie mielibyśmy porozmawiać o tym przy kolacji? (…)
– Przy kolacji?
– Tak, przy kolacji. Wiesz, to kiedy siadasz sobie wieczorem i wkładasz jedzenie do ust.”

„Tak, moi drodzy panowie,tak się złożyło, że walczycie o zdrowie,i to dzięki tym Polkom,co rządzą wami w Krakowie.”

„Teatr przynosi więcej satysfakcji, ponieważ co wieczór wcielasz się w kompletną postać. To jest jak wystawna kolacja co wieczór. W filmie jest inaczej, bo pracujesz nie po kolei i przez wiele miesięcy. Tak, że trudno ogarnąć całą złożoność bohatera. A i tak po zmontowaniu, może się okazać, że film jest niedobry. Jednak minusem teatru jest to, że trzeba grać codziennie.”

„Znam starodawny toast, wart złota dla swej piękności: „Obyś nie spotkał przyjaciela, gdy będziesz wchodził na górę powodzenia.””

„Co wieczór stawiać sobie poważnie pytanie, czegośmy się w danym dniu nowego nauczyli.”

„W pisaniu chodzi o to, by uwieść czytelnika. Dobra gadka to część techniki uwodzenia. gdyby tak nie było, czemu tyle par zaczynających wieczór od kolacji, kończy go w łóżku?”

„Wzniosę piękny toast (…)
Za aniołów, którzy pieśnią próbowali mnie nawrócić
Za kobiety, które z serca trzeba było precz wyrzucić
Za Judaszów co najpodlej zaprzedali własny naród
Za geniuszy najprawdziwszych, których było tylko paru.”