„Człowiek śmieje się z miłości tak długo, póki ta go nie dosięgnie.”

„Pożądanie sprawia, że człowiek jest nader śmiały, ale miłości zawsze towarzyszy onieśmielenie.”

„Człowiek schowa się przed rodziną, żeby zająć się sprawami, którymi zająć się powinien, ale wszędzie go dosięgną.”

„Bez upokorzenia nie ma zjednoczenia. Póki człowiek myśli, że jest coś, nie może płonąć miłością przemieniającą, nie może być ubóstwiony, zjednoczony z Tym, który jeden „Jest”, a poza Nim wszystko, co jest, nie jest ze siebie. I ze współmieszkańcami tak w cichości się zachować, jakby mnie nie było.”

„Błądzi człowiek, póki dąży.”

„W miłości „wierność” jest tak długo, jak długo w uczuciu jest ów czuły przypływ i odpływ niepewności, podejrzeń… Jak długo człowiek czuje, że nie uwięził do końca w ramionach tego wroga, jakim jest kochanek. Istnieje, jak długo są dla siebie niebezpieczeństwem i niepewnością. Wtedy nie ma zdrady, gdy wszystko jest zdradą…”

„Człowiek, który się dobrze śmieje, jest dobrym człowiekiem.”

„Tak długo jak człowiek będzie zabijał zwierzęta, ludzie będą zabijali się nawzajem. W istocie, ten kto zabija i zadaje ból, nie zazna radości i miłości.”

„Człowiek nigdzie naprawdę nie był, póki nie wróci do domu.”

„Za długo było tej niewoli,
Gdy człowiek nie śmiał śmieć,
Bo mu antychryst nie pozwolił
Ze wszystkich łacha drzeć.

A teraz siódme niebo nam się dzieje,
Bajeczny nastał czas.
Wiadomo, wszyscy kurwy i złodzieje,
Nie wyłączając nas.”