„I na spotkanie z sobą można się spóźnić.”

„Żeby odejść od siebie też trzeba się spotkać.”

„Każda rozmowa jest przede wszystkim spotkaniem z sobą samym.”

„A każdy krok na moście, który musimy przejść by się spotkać, przybliża nas do siebie.”

„Spóźnił się. Czekałyśmy w jego dość dużym i dość zagraconym pokoju, w którymś z księżowskich domów na Kanoniczej. Rozmowa była krótka. We mnie się paliło: musisz dopomóc! Słuchał z tym swoim dowcipnym uśmiechem, jakby lekko drwiącym. Nie wiedziałam jeszcze, że mam przed sobą najwspanialszego słuchacza wszelkich spraw. Polecił nam przyjść za kilka dni o godzinie 12-tej do kościoła Mariackiego – tam będzie czekał i zaprowadzi nas do ks. Machaya. Spotkałyśmy się z ks. Wojtyłą przed ołtarzem Chrystusa Ukrzyżowanego i we troje poszliśmy do prałatówki.”

„Musisz zaakceptować to, co nadejdzie, a jedyną ważną rzeczą jest to, że przy spotkaniu dasz z siebie wszystko, co masz najlepszego.”

„Należy zwracać uwagę na ludzi, bo nie istnieją przypadkowe spotkania. Zawsze mamy sobie coś nawzajem do przekazania. Tyle że najczęściej do tej wymiany nie dochodzi, bo jesteśmy na siebie zamknięci.”

„Najgorsze, co może spotkać mężczyznę, to związek z kobietą niekochającą na tyle, by nie widzieć słabostek, które on usiłuje ukryć przed samym sobą, i na tyle brutalną, aby wywlekać je przed innymi.”

„Według mnie korzenie stanowi wiara – odpowiedziała po cichu.
– Wiara w moją religię, nawet jeśli nie ja ją wybrałam… Ale liczy się także wiara w siebie, wiara w ludzi, których spotkasz. To będzie twoja prawdziwa rodzina.”

„Zmęczeni odwiecznymi próbami walki z surową materią, wybraliśmy inną drogę, pragnąc wybiec na spotkanie nieskończoności. Weszliśmy w samych siebie i stworzyliśmy nowy świat…”