„Czy zawsze, żeby rozładować napięcie, trzeba siadać na elektrycznym krześle?”

„Samotność, jaką człowiek może znieść i nie umrzeć, ma granice tak samo, jak napięcie elektryczne.”

„Komórki nerwowe aż kipiały od energii elektrycznej, stopniowo wzbierającej w kierunku pewnej progowej wartości napięcia.”

„W prostych sytuacjach chciałoby się uciekać. Przeważnie chce się, żeby każda sytuacja skończyła się jak najprędzej, każda, która zwiera jakiekolwiek napięcie. A ponieważ sytuacji bez napięcia u mnie w ogóle nie ma, więc uciekać chce się zawsze, żeby już zawsze było po wszystkim i żeby już nic się nie działo.”

„(…) szukamy raczej nowych rozwiązań wizualnych. Wciąż unikamy też bycia aktorami meblowymi. To taki sposób grania, że cały sceniczny ruch i gesty są ustawione wokół mebli, które wciąż się ogrywa. Jeśli na scenie stoją krzesło i stół, aktor meblowy zasiądzie na krześle, a na stole postawi szklankę z sokiem. U nas jest odwrotnie – jak już siadać, to raczej na stole, a na krześle postawić szklankę. Staramy się brać wszystko pod włos. I ta nasza niekonsekwencja wobec teatru tradycyjnego z pewnością pozostanie. Wciąż chcemy zaskakiwać widzów i wymykać się zaszufladkowaniom. Żeby idący na przedstawienia widzowie nie wiedzieli, czego się mogą spodziewać.”

„Zawsze byłem zainteresowany napięciem między tym, co naprawdę czujemy, a tym, czym dzielimy się ze społeczeństwem.”

„Nie miał pleców, więc postawili mu krzesło bez oparcia.”

„Niektórzy mówią, że odwaga siedzi na krześle, którym jest strach.”

„Nie postrzegam wiary jako stanu raz na zawsze zamrożonego, lecz widzę ją jako ogromną rzekę miotaną konfliktami i napięciami, która raz się burzy, raz płynie spokojnie.”

„Dawniej oczekiwano w napięciu na nową książkę lub operę. Dziś ludzie oczekują w napięciu na nowy model samochodu.”