„Nie kuś mnie jabłkiem żeberko ty moje –
Nie zakazano nam przecież kielicha,
Który otwiera ukryte podwoje
Raju, gdzie zaraz szybciej się oddycha.”

„Krew jest martwa, oddycha resztkami osocza.”

„Trwożnie i tylko nocą Wiosna otwiera kielichy
Kwiatów dotkniętych niemocą, słyszę jej oddech cichy,
A drzewa drżą.”

„Morze tak oddycha
przez sen, jak dzieci moje.”

„Wino to cały ceremoniał. Otwieramy je godzinę przed wypiciem, więc jest w tym alchemia, czary! Mówienie, że wino musi respirer (oddychać), zbliża je do żywego istnienia, do ludzkiego wymiaru. Jeśli ktoś pojął różnicę smaku między winem, które oddycha, a tym, które nie oddycha, jeśli ktoś potrafił docenić ten niuans, to znaczy, że potrafi żyć.”

„Jak się mówi o czymś sprzed wielu lat, to się znowu przed tobą otwiera. Otwiera się jak kwiat. To może być dobre albo złe. Chyba.”

„I również ty, przyjacielu ostatniej minuty, który zapewne wiedziałeś, co czynisz, tak, także do ciebie kieruję moje „dziękuję”, „do widzenia” oraz „niech Bóg cię błogosławi”, do ciebie, w którym dostrzegam oblicze Boga. I niech będzie nam dane spotkać się ponownie jako szczęśliwi łotrzy w raju, jeśli tak zechce Bóg, który jest Ojcem nas obydwu.”

„Muzyka dla mnie, to powietrze, którym oddycham, to krew, która biegnie przez moje żyły, która trzyma mnie przy życiu.”

„Napełniajcie nawzajem swe kielichy, lecz nie pijcie z jednego kielicha.”

„Dwa serca trzeba, dwa serca trzeba
Trzeba mieć dwa serca
Ukryte w piersi ukryte w piersi i na dłoni

Wolno płyną, wolno płyną, wolno płyną łodzie
Ja bez ciebie, ja bez ciebie żyć nie mogę”