„Wiatr strącał im
na głowy gwiazdy
które osiadały
we włosach jak szron”

„Włosy rozwiane na wietrze
Po latach wiatr się uspokoił
Niestety, włosów już nie ma”

„A na cóż byłby jej potrzebny kabriolet, gdyby wiatr nie miał rozwiewać jej pięknych włosów?”

„Starsi panowie, starsi panowie,
Starsi panowie dwaj,
Już szron na głowie,
Już nie to zdrowie.
A w sercu – ciągle maj!”

„śnieg pada cicho
wiatr wieje bezgłośnie

gwiazdy zwiastują
łagodne przedwiośnie”

„gdy wyschnie źródło gwiazd
będziemy świecić nocom
gdy skamienieje wiatr
będziemy wzruszać powietrze”

„Jak zatrzymany w biegu wiatr
Jak niebo wśród nocy bez gwiazd
Jak liść bez wody – tak Ty
Beze mnie nie znaczysz już nic”

„Może ja jestem czerwonym liściem dzikiego wina, który jesienny strąca wiatr? Może polną przepiórką, w czasie ochronnym postrzeloną w locie? Kłamią, którzy mówią: – Czas minął. – Wciąż zabijają słowami celniej od karabinów.”

„gwiazdy pociągnięte woskiem modlitw gasną
wiatr nie przegarnia włosów
słońce nie dotyka ust
tylko pszczoła
przynosi wieści o świetle

mówi: elementy czerwieni i złota
związane doskonale
dojrzewają
pod łagodnym skrzydłem jesieni
potrącam gałąź
wolno

brunatniejąc
opadają liście

elementy czerwieni i złota
rozsypane”

„Większość ludzi jest jak opadłe liście, które rozwiewa wiatr. Krążą w powietrzu, a potem spadają na ziemię. Ale nieliczni są jak gwiazdy, które poruszają się po ustalonym kursie, gdzie nie może ich dosięgnąć wiatr. Mają prawo i kierunek w sobie.”