„Chcę powiedzieć, że lubię być namiętnym i szczerym, ale również lubię dobrze się bawić i działam jak idiota.”

„Nie lubię określenia „muzyka chrześcijańska” – ja dzielę muzykę na dobrą i złą albo lepiej powiedzieć, taką, której nie rozumiem.”

„Mówi pan: szczęście. Nie lubię tego słowa. Jest nadęte i okropnie zużyte. Zamiast: jestem szczęśliwa, wolę powiedzieć: jest mi dobrze.”

„Często siadam do pracy, a po chwili łapię się na tym, że myję podłogę. Lubię sprzątać, widzieć efekty. Można powiedzieć, ze sprzątanie to moje hobby. Lubię też wiedzieć, jak coś działa, lubię naprawiać rzeczy sam.”

„Wszystko jest pieprzeniem w bambus. Nie lubię wywiadów, kiedy widzę, że ktoś rzeźbi. Mamy rozmawiać o płycie, a ja słyszę, że jej nie słuchał. A może nawet na oczy nie widział. (…) jak ktoś mnie traktuje jak idiotę, który będzie opowiadał bajki byle tylko mówić, to się denerwuję i faktycznie potrafię być niezbyt miły. Ostatnio jedna dziennikarka mnie zapytała, czego najbardziej nie lubię w wywiadach. Powiedziałem, że głupich pytań głupich dziennikarek. Obraziła się.”

„Nigdy nie byłem abstynentem. Ale w stanie wojennym chciałem pomóc przyjacielowi, który uzależnił się od dragów. I sam się wciągnąłem… Nie lubię o tym mówić, bo co mogę powiedzieć?”

„Jestem facetem, nie lubię pogawędek. Powiedz, co masz do powiedzenia i odejdź.”

„Lubię Amerykę, tak jak każdy. Muszę powiedzieć, że kocham Amerykę. Ale Ameryka będzie osądzona.”

„(…) lubię pracować z dziećmi. Rozmawiam z nimi poważnym językiem o poważnych sprawach. A wiem od dzieci, że lubią moje realizacje. Można powiedzieć, że robię filmy na społeczne zamówienie dzieci. To bardzo wymagający widz. Dla dzieci robi się filmy tak jak dla dorosłych, tylko trzy razy lepiej. Ich nie da się oszukać.”

„Muszę powiedzieć, że bardzo lubię role komediowe, jeżeli czasem o czymś marzę, to właśnie o dobrej komedii.”