„Nie czekać na pochwały, na uznania, przyjdą same i we właściwym czasie.”

„Warszawa czeka. Nie na czcze słowa pochwały, nie na wyrazy uznania, nie na zapewnienie litości i współczucia. Czeka ona na broń i amunicję. Nie prosi ona, niby ubogi krewny, o okruchy ze stołu pańskiego, lecz żąda środków walki, znając zobowiązania i umowy sojusznicze.”

„Na krańcach mojego ciała,
tam gdzie skóra,
czekaj na mnie.
Przyjdę,
ale to tak daleko.”

„Dziewczyna powinna czekać, aż na jej drodze pojawi się ten właściwy mężczyzna. W tym czasie może oczywiście wyjść za mąż…”

„(…) niepotrzebna pochwała wiodła z czasem tylko do przesadzonych planów na przyszłość i bankructwa.”

„Pochwała z ust znakomitych osobistości jest nieraz pożyteczna dla młodego człowieka, pomagając mu w wytrwaniu na właściwej drodze, jakkolwiek z pewnością czyni go też nieco próżnym.”

„Najwidoczniej jesteśmy skłonni cenić w innych nie to, co istotnie zasługuje na pochwałę, lecz to, czego nam samym brakuje.”

„Kto czas ma, czasu czeka, czas tylko upuszcza.”

„(…) każdemu jest śmiech luby, i ten pochwały godzien, kto go na czas i dobrym kształtem wskrzesić umie.”

„Nie zwalczymy pochwały gwałtu przez pochwałę powszechnego zobojętnienia.”