„Miłość – westchnął Secmatte. Potem powtórzył to jeszcze trzykrotnie, bardzo powoli, a przy tym głębszym niż jego zwyczajowy głos dziecka tonem. – Trudne słowo do opanowania – stwierdził.”

„Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos
Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi.”

„Nie patrz na mnie tym tonem głosu.”

„Czynienie tego, co słuszne, nie jest trudne, trudne jest stwierdzenie, co jest słuszne.”

„Ale to będzie bardzo trudne stwierdziła Bone – drżącym głosem.
– Masz rację to trudne. Czasem będziesz czuła się bardzo samotna i będzie ci się chciało płakać, wtedy płacz bo to bardzo pomaga.
– Tylko małe dzieci płaczą – zaoponowała bliska łez.
– Nie, płaczą wszyscy. Uwierz mi. Ludzie, którzy nigdy nie płaczą, to najbardziej nieszczęśliwe istoty na ziemi.”

„Pierwsze słowo pochodzi od dziecka.
Zanim to sobie uzasadnisz,
spróbuj je powtórzyć.
Pierwsze słowo zdążyło już
dojrzeć, umrzeć i zmartwychwstać, gdy wciąż
potrzebne są religie, didaskalia na fiszkach
w pustej księdze.”

„Chłopcy potrafią cię uspokoić samym tonem głosu.”

„Matka – to najpiękniejsze słowo w językach świata. Matka – to słowo, które oznacza miłość, miłość prawdziwą, która nie zdradza, to słowo, które oznacza wierność, które oznacza wielką ofiarę, nawet do śmierci, dla dobra dziecka.”

„Kiedy tonie twoje dziecko, to musisz skakać do wody i je ratować, a nie inwokować rusałki.”

„Ściślejszy jest jeszcze związek między nauką języka ojczystego a rozwojem i kształceniem wyobraźni. Opanowanie tej tak ruchliwej i trudnej do pokierowania władzy jest jednem z głównych zadań w pracy nad kształceniem młodych umysłów. Chodzi o to, aby zaprawić dziecko do kierowania wyobraźnią, do niepoddawania się jej kierunkowi.”