„Więc potrafisz też pływać – zauważa.”

„Kiedy się osiada na dnie, nie trzeba już pływać.”

„Pływasz i pływasz, okrążenie za okrążeniem, wpatrując się w czarną linię. W pewnym momencie podnosisz głowę i widzisz, że wokół jest świat.”

„Nie nauczysz się pływać, nie wchodząc do wody.”

„Dopiero podczas odpływu okazuje się kto pływał nago.”

„Nie boję się sztormów, bo uczą mnie, jak pływać moim statkiem.”

„Jestem znad morza, a nie umiem pływać. Raz się podtopiłam w morzu i to mi wystarczyło, aby nabrać lęku przed wodą. Czasem na wakacjach coś tam próbuję, ale trudno to nazwać pływaniem, raczej chwilowym nieudolnym utrzymywaniem się na wodzie. Kilkanaście osób już mnie próbowało nauczyć, łącznie z dwoma ratownikami, ale w końcu każdy się poddawał. Potrafię złapać kurczowo za szyję, wpaść w histeryczny chichot i cały czas mówić: „nie puszczę!””

„Życie to katastrofa morska, a każdy pływa jak umie.”

„Piłam, bo chciałam utopić swoje smutki, ale teraz te cholerstwa nauczyły się pływać.”

„Wolę pływać jako oportunista niż utonąć z niezłomnymi zasadami u szyi.”