„Właśnie, jak długo siedział pan w tej jaskini?”

„Tak długo, jak wyznajesz filozofię siedzenia, tak długo będziesz miał wzorzec myślowy siedzenia, a jak długo będziesz miał myśli siedzenia, tak długo twoim czynem będzie siedzenie.”

„Nikt naprawdę nie wiedział, za co siedzi, ile siedzi, jak długo będzie jeszcze siedział.”

„Jak długo jeszcze można siedzieć i wyprawiać sobie uczty z myśli, tak długo wszystko dobrze!”

„Nie jestem bardzo bystry, po prostu długo siedzę nad problemem.”

„Do przodka się nie pchać, na tyle nie zostawać, a i w środku za długo nie siedzieć.”

„Lubię się zmieniać, lubię robić różne rzeczy. Nudzę się i męczę, gdy siedzę za długo z jedną rolą.”

„Nie wiem, jak długo siedziałem na krześle patrząc przez okno na pustynię, ale w końcu dusza zaczęła powoli wypełniać ciało.”

„Na Akropol. Och, ten wstrząsający widok! Kolebka aryjskiej kultury. Siedzę długo i spoglądam na Partenon, który stoi w promieniach wiosennego słońca.”

„Siedź gorliwie w medytacji! Siedzenie w medytacji jest najważniejsze. Dobrze jest siedzieć w medytacji przynajmniej trzydzieści pięć lat, zaspokajając głód niewielką ilością jedzenia i trzymając zamknięte drzwi swych zmysłów. Nie czytaj sutr, nie rozmawiaj z nikim! Jeśli będziesz ćwiczył długo i wytrwale, owoc tego będzie słodki, jak dla małpy słodkie jest ziarno orzecha. Ale niewielu będzie to dane.”