„Jestem piechurem, lubię Góry Izerskie i piętnasto – czy dwudziestokilometrowe spacery. Kiedyś mogłem po takiej wyprawie wrócić wieczorem do hotelu i jeszcze się gdzieś bawić. A teraz przychodzę, padam na twarz i to wszystko, na co mnie tego dnia stać. Czas nie czeka na nikogo, dotyka nas wszystkich.”

„Znów stoję tu i czekam
widzę cię z daleka
tak zwyczajnie mijasz mnie.
Jestem taka obca,
kiedyś mnie nie poznasz
wiem już, że skończyło się”

„A nawet jak wam plunąć w twarz to wy mówicie że deszcz pada, jebana wasza partia mać co mi ojczyznę okrada. Nadejdzie kiedyś taki czas. Za wszystko kurwy zapłacicie. W helikoptery wsadzą was i nigdy już tu nie wrócicie.”

„Wieczorem wszystko przychodzi na myśl, mijane osoby
na ulicy ruch słów – niewiele można powiedzieć,
tylko jest wieczór. Mało już w tym czekania, skróciłem myśli.
Pomyśl, co mogłoby się wydarzyć
gdybym potrafił mówić inaczej.”

„Chociaż wszedłem na setki gór, Everest był tak różny od wszystkiego, na co się wspinałem poprzednio, że moja wyobraźnia nie dorastała do tego zadania. Był taki zimny, taki wysoki, tak nieprawdopodobnie odległy. Poczułem, że równie dobrze mógłbym uczestniczyć w wyprawie na księżyc.”

„Tu spoczywa Thomas Gooding oczekując boskiego sądu dnia. Ci, którzy tu przychodzicie, pamiętajcie o śmierci, bo umrzeć musicie. Byłem kiedyś taki jak wy, a wy staniecie się tacy jak ja.”

„Wszystko przychodzi na czas temu, który potrafi czekać.”

„Palę, bo lubię. Nie głodzę się bo lubię jeść. Nie przejmuję się upływem czasu. Operacje plastyczne? To nie wchodzi w grę. Nie chciałabym stać się kimś obcym dla moich dzieci. Po za tym jestem aktorką i twarz to moje narzędzie pracy. Służy mi do wyrażania emocji. Sztuczna twarz wyraża sztuczne emocje.”

„… i w połowie spaceru orientujesz się, że nie potrzebujesz już wózka, ani kul, możesz oddychać i biegać normalnie… Wszechświecie.. no to czekam.”

„Odeszła moja młodość
Gdzieś za góry, lasy
A może to ja odszedłem
Gubiąc po drodze
Lata i wspomnienia
I dotarłem
Do takiej krainy
Gdzie nie straszne
Lata pozostawione
Ani zaschnięte róże
W staroświeckim wazonie
Ocierałem się o czas
Jak o płot przy drodze
Teraz patrzę
Na jego resztki
W połowie spróchniałe
l czekam
Aż wicher czasu
Powali mnie
Wraz z nim”