„Krótkie spódnice zaczęłam nosić właśnie na studiach. Niewiele było sposobów manifestowania kobiecości. Moją idolką była Kalina Jędrusik.”

„W szkole podstawowej tańczyłam w zespole. Na jednym z występów poślizgnęłam się i… rozdarłam spódnicę. Czułam się strasznie, ale zaczęłam udawać, że tak miało być. I wszyscy uwierzyli.”

„Nie dostrzegam mód i uważam, że to bardzo dobrze. Moda jest najgłupszą rzeczą, jaka może być w sztuce. Sztuka to nie jest spódnica, która w zależności od mody może być długa albo krótka. Można natomiast mówić o pewnej dobrej tendencji. Przeważa świadomość, że trzeba obserwować.”

„Zawsze byłam trochę takim „dziwadłem”, bo byłam ubrana inaczej niż moi rówieśnicy. Miałam czerwone rajstopy, kolorowe spódnice, a dziewczyny nosiły się wtedy skromnie i szaro. Miałam problemy z tego powodu, bo indywidualizm niestety tępiono.”

„Może z próbką tak nieznaczną,
Lepiéj będzie świat rządzony,
Gdy kobiéty nosić zaczną,
Hełmy, laury i korony?”

„Przyjaciele żartują, że najlepszy prezent dla mnie to więcej palców, bym mogła nosić wszystkie moje pierścionki naraz.”

„Moje życie okazało się zbyt krótkie, żeby zawładnąć całym światem. Pozostawiam to wam.”

„Za dwa tygodnie nadejdzie najkrótszy dzień w roku. A potem dni znowu zaczną się wydłużać, ziemia zacznie się obracać ku światłu i ciepłu. Ku nadziei.”

„Pewnie, że chcemy wracać do domu. Wszyscy chcemy końca tej wojny. Najszybszym sposobem na jej zakończenie jest dotarcie do tych skurwieli, którzy ją zaczęli. Im szybciej się nimi zajmiemy, tym szybciej wrócimy do domu. Najkrótsza droga do domu wiedzie przez Berlin i Tokio. A kiedy dotrzemy do Berlina, osobiście zastrzelę tego sukinsyna Hitlera. Jak psa!”

„Spódnica maksi jest to próba ponownego uczynienia tajemnicy z czegoś, co przez wiele lat było szeroko reklamowane.”