„Poznano w tej robocie dobrze znajomą rękę. To p. Piłsudski, odchodząc i, zdawało się, otwierając swem odejściem drogę ku lepszym czasom, na odchodnem rzucił na tę drogę, jako niezawodną zaporę, p. Narutowicza.”

„Ku czemu idziemy? A mnie się zdaje, że do niczego nie idziemy. Zawsze tylko jesteśmy w drodze.”

„Wybór p. Narutowicza na stanowisko Prezydenta Rzplitej wstrząsnął tak potężnie uczuciami i myślami ogółu polskiego przede wszystkim dlatego, że narzucony on został większości polskiej przez lewicową mniejszość z walną pomocą obcych narodowości, czym sponiewierano haniebnie zasadę samodzielności i niezależności narodowej, drogą każdemu Polakowi.”

„Harcerka bez sprawności może dużo i dobrze chce ale mało może. Każda bowiem sprawność zdobyta to krok na drodze harcerskiego doskonalenia się, krok ku lepszej przyszłości, krok do uczciwszego „Czuwamy!””

„Z tym zwycięstwem wiązano nadzieje na lepszą przyszłość, zwłaszcza że Piłsudski uchodził dotąd za wroga reakcji (…). Nadzieje te nie sprawdziły się. Piłsudski i jego zwolennicy (…) poszli (…) odrębną drogą i (…) wzięli rozbrat nie tylko z PPS i demokracją, ale i (…) z własną przeszłością polityczno-legionową.”

„Są tacy w niektórych krajach jakie odwiedziłem, którzy mają jasne pojęcie drogi od socjalizmu do kapitalizmu, np. w Czechosłowacji p. Wacław Klaus, a w Polsce p. Janusz Korwin-Mikke. Z ich punktu widzenia problem kluczowy stanowi odebranie własności z rąk władzy państwa i przekazanie w ręce ludzi, chodzi im po prostu o usunięcie rządu na bok.”

„Kronika miejscowa i zagraniczna.
Kraków 11 lutego.
(…)
Komitet Muzeum Narodowego odbył wczoraj posiedzenie pod przewodnictwem prezydenta miasta Dra Szlachtowskiego. (…) W tych dniach też już wystawione zostaną w komplecie kamee i gemmy nabyte przez miasto od p. Schmidta Ciążyńskiego. Pomieszczone one zostaną w szafie, wykonanej przez p. Chmurskiego, wedle pomysłu i rysunku p. Sławomira Odrzywolskiego. Ponieważ p. Plater nie chce zwrócić przedmiotów sztuki, przesłanych mu przez p. Schmidta-Ciążyńskiego, a należących do całości zbiorów nabytych przez Kraków i oświadcza, że „Muzeum jego własnością będące,” uważa się za właściciela tych przedmiotów, i że ich nie zwróci, uchwalił Komitet przedłożyć tę sprawę Radzie miejskiej z wnioskiem wytoczenia procesu p. Platerowi. Smutnem byłoby, gdyby Muzeum Narodowe aż na tej drodze musiało poszukiwać swej niewątpliwej własności, bo odstąpionej formalnie przez p. Schmidta-Ciążyńskiego, to Muzeum, ubogie na początek, własnością narodu będące i przystępne dla całego narodu w każdej chwili. (…)”

„Prosta droga najlepsza.”

„Ku celom pożądanym wiodą drogi trudne.”

„Ach, gdyby tak od razu, każdy zrozumieć mógł, że lepsza droga bez drogowskazów, niż drogowskazy bez dróg.”