„Wstawał rano, człapał przez zimny korytarz do kuchni i łykał małe białe świństwo, popijając rozpuszczalną kawą z Aldika. I nadal było jak było, codzienna walka z samym sobą. Żeby wstać. Żeby być. Gdyby tak nie wstawać. Przespać to wszystko, przespać życie, siebie.”

„Kto rano wstaje, temu się źle zdaje.”

„Jeżeli życie byłoby zbyt łatwe, przespałabyś je.”

„Wstajesz rano i cię nic nie boli, to sprawdź, czy żyjesz.”

„Co rano budzimy się, wstajemy z łóżek i nigdy nie wiemy, w jakim momencie życie przywali nam prosto w twarz.”

„Osobą być tą samą, kiedy kładę się wieczorem, kiedy wstaję rano.”

„Gdy byłyśmy młodsze, wstawałyśmy wcześnie rano i ćwiczyłyśmy cały dzień.”

„Prześpię się i zapomnę; mam własne życie, własne smutne, łachmaniarskie życie już na zawsze.”

„Codziennie, gdy rano wstaję, dziękuję w myślach osobie, która wpadła na pomysł wprowadzenia do gry libero. Bardzo chciałbym ją spotkać i osobiście podziękować, bo gdyby nie ten człowiek, to już dawno nie grałbym w siatkówkę.”

„Porażka to egzamin dla samego siebie. Czy potrafisz wstać, jak szybko i jak będziesz dalej iść przez życie.”