„Nie namyślając się wiele, zerwałem ze ściany godło, rzuciłem je na podłogę, położyłem się i zacząłem kopulować z orłem.”

„Czego się państwo wstydzicie? Pytam, dlaczego wielu z nas tak łatwo godzi się na pozbawianie naszego państwa jednego z atrybutów naszej tożsamości narodowej? Czy wolno nam zapomnieć o tym, że dzieje narodu to sztafeta pokoleń? Polskie godło, polski orzeł jest jednym z ważnych symboli jedności narodu. Jesteśmy zobowiązani bronić tożsamości Polski nie tylko dla nas. Powinniśmy to czynić z wdzięczności dla tych, którzy za Polskę umierali, właśnie z orłem w sercu, z orłem na piersiach, którzy dla niej ponosili ofiary, którzy przez 123 lata dążyli do tego, aby Polska odzyskała niepodległość.”

„Od ostatniej trasy koncertowej wiele się zmieniło. Zerwałem z nałogami. Przez to nasze koncerty bardzo się zmieniły, bo zacząłem lepiej śpiewać. Piłem dużo, także przed koncertami. Skończyłem z tym. Alkohol to depresant, więc wprawiał mnie w okropny nastrój. Jeśli byłbym ciągle pijany i w depresji, nie mógłbym jeździć dalej w trasy.”

„Jeśli idziesz na randkę z facetem, który przed tobą rzucił wiele innych, od początku wiesz, w co się pakujesz.”

„Dlaczego nikt nie mówi, że wandalami są partie polityczne zalepiające wszystkie ściany swoimi śmieciami na wiele dni przed wyborami?”

„Zostaw to biedne dziecko w spokoju. Jak chce położyć niebieski, to pozwól mu położyć niebieski.
Ale ojciec odparł:
– Nie. Chcę mu pokazać, jakie z nich można ułożyć wzory i jakie są interesujące. To taki podstawowy kurs matematyki.
Jak widać, ojciec bardzo wcześnie zaczął opowiadać mi o świecie i o tym, jaki jest ciekawy.”

„W kawiarence na rogu
każdej nocy jest koncert.
Zatrzymajcie się w progu,
Eurydyki tańczące.
Zanim świt pierwszy promień
rzuci smugą na ściany,
niech was tulą w ramionach
Orfeusze pijani.”

„W liceum przeżywałam okres buntu. Zerwałam z moim chłopakiem, ścięłam włosy, zaczęłam chodzić w ciuchach babci z lat 70., przestałam się uczyć i trenować.”

„Patrzę na teatr z dystansu, jestem z nieco innej, literackiej bajki. Dlatego może uważam, że teatr powinien o wiele mocniej pokazywać rzeczywistość. Że nie powinien odcinać kuponów od pewnych konwencji, ale podobnie jak literatura zacząć kreować rzeczywistość, nazywać ją po imieniu. Odteatralnienie nazwałbym zerwaniem ze zbyt wygodną maską bycia aktorem.”

„Secesja, oderwanie się od czego, zerwanie z czem. Secesja malarska – zerwanie ze zdrowym rozsądkiem.”