„No i pojechalim… do domu. Mamy mundial cztery K: Kolumbia, Kazań, klęska. Czwarte K proszę sobie dopisać według własnego uznania.”

„Defektem polskiego myślenia o polityce jest rozumienie kompromisu według schematu: „nasze zwycięstwo, ich klęska”. Nie, na kompromisie każdy musi coś zyskać i każdy z czegoś ustąpić.”

„Bezsilność tak straszna, iż żadna rozpacz nie da się jej przyrównać. Coś z przegrania całego życia. Nieodwracalna klęska. Najchętniej bym spał. Noc, która mogłaby trwać dwadzieścia cztery godziny.”

„Dla kogoś takiego jak ja to w sumie bez różnicy, gdzie spędzi noc. Domu i tak nie mam – bo dom to nie cztery ściany, w którym stoi twoje łózko, dom to coś znacznie więcej.”

„W osiemdziesiątym czwartym roku na igrzyskach olimpijskich, pamiętam w Sarejewie byłem jedynym reporterem który podszedł do przegranego Ulagi. To była klęska. Ludzie odeszli, kilkanaście tysięcy ludzi po nieudanym skoku Ulagi opuściło skocznie.”

„Proszę wracać do domu. Nie możemy ulegać eskalacji żądań.”

„Dom to nie cztery ściany
szczelny dach
i zamknięte drzwi
Dom to otwarte okna
otwarte ramiona
i otwarte nieszczelne serca
Taki dom jest stale
w budowie”

„Klęska jest okazją do cnoty.”

„Najpierw popatrz proszę tu jest Nassau Avenue
Niedaleko stąd w dwupiętrowym domu
Mieszka Łukasz Bułka, z Nowego Dziennika
Tu jest jak w domu, chociaż to Ameryka”

„Byłam jak opuszczony dom – skażony dom – w którym przez cztery długie miesiące nie dało się zupełnie mieszkać. Teraz sytuacja nieco się polepszyła – w najbardziej reprezentacyjnym pokoju przeprowadzono remont – ale to był tylko jeden pokój.”