„Choć brakuje mi fizycznie sił, to czuję się jakbym miał 20 lat, a nie 96. Czuję się młody. Bardzo lubię życie. Taką mam naturę. Nie zginąłem zabity przez Sowietów ani przez niemiecki ekrazytowy pocisk podczas Powstania Warszawskiego, który rozbił się w mojej szczęce na 50–60 odłamków. Mam te szczątki do dziś pod skórą. Nie otruto mnie, nie zastrzelono, nie zabito w wypadku samochodowym. Miałem żyć – Ktoś tak postanowił. Mam wryte w głowę moje wspomnienia. Czasem wraca to do mnie ze wszystkimi detalami, jakby zdarzyło się dziś. Nie zapomnę zwłaszcza tej nocy, gdy czekałem na egzekucję, na enkawudzistę, który przyjdzie do mnie ze spluwą… Wiem, że mam sowiecki wyrok śmierci i śmierć idzie obok swoją drogą. Jego się nie uniknie. Obojętnie w jakim kraju i w jakim czasie, ale trzeba. Czuję, że on na mnie ciąży do dnia dzisiejszego… Modlę się i dziękuję Bogu za każdy dzień życia.”

Tematy

nie żyje , podczas , dzień , kraj , wypadek , szczątki , natura , życie , młody , śmierć , droga , bóg , zabity , wyrok , zdarzenie , czekać , czas , czekanie , mienie , fizyczny , dziś , szczęka , ktoś , egzekucja , drogi , pocisk , detal , natura , ciąża , zabić , skóra