„Zrywali się z posłań, symulowali zdrowych, byle tylko nie zostać, byle wyjechać i uratować się. (…) Chory uśmiechał się, koledzy brali go pod ramiona, dyskretnie podtrzymywali przy przeglądzie przedzaładowczym i w końcu wpychali do wagonów, gdzie walił się taki na podłogę, ale radował się, że jedzie, że nie zostaje.”

„Gdy znów do murów klajstrem świeżym
Przylepiać zaczną obwieszczenia,
Gdy „do ludności”, „do żołnierzy”
Na alarm czarny druk uderzy
I byle drab, i byle szczeniak
W odwieczne kłamstwo ich uwierzy,
Że trzeba iść i z armat walić,
Mordować, grabić, truć i palić.”

„Kogo byle co martwi, tego i byle co pociesza.”

„Zewnętrzne uwarunkowania człowieka:
Teraz, tutaj, to tylko fakt, fakt
Wewnętrzne uwarunkowania człowieka:
Obojętnie kiedy, byle nie teraz
obojętnie gdzie, byle nie tutaj
obojętnie co, byle nie to (…).”

„Wydaje mi się, że w życiu nie ma nic innego niż miłość i śmierć. Najpierw kochamy, a później umieramy, ważne więc, żeby nie robić tego z byle kim, byle gdzie i byle jak.”

„Są i tacy, co zawsze gotowi mówić do ściany – byle miała uszy.”

„Wsiąść do pociągu byle jakiego,
Nie dbać o bagaż,
Nie dbać o bilet,
Ściskając w ręku kamyk zielony,
Patrzeć, jak wszystko zostaje w tyle.”

„Zawsze mówiłam – powiedziała babcia – że mężczyzna jest jak pies, byle gdzie śpi, byle gdzie się załatwia, byle co je. Z tym, że pies sobie liże wszystkie… wszystkie części ciała…”

„Znam kobiety, tak pragnące czułości, że pozwalają napełnić się nasieniem byle komu, byle gdzie.”

„(…) tylko ci, którzy uważają seks i siebie samych za złych, są zdolni do uprawiania go z byle kim i byle jak.”