„Dzieciństwo to czas białych plam na mapach świata.”

„To, co się stało, potrafi splamić nasz sentyment do miejsca, tak jak tusz plami białe płótno. Można potem prać i prać, ale i tak nie da się nigdy zapomnieć o tym, co zaszło – czyli „zdarzyło się i wszystkich zasmuciło.””

„Mamy mapę wszechświata dla mikrobów, mamy mapę mikroba dla wszechświata.”

„Są narody, które znają
W dziejach swoich każdy kamyk
Tak że mało o to dbają –
A my mamy – Białe Plamy.

Plam tych biel – historię naszą
Skupia w sobie, niby w lustrze:
Wizje czasów, które straszą,
Wizje – których się nie ustrzec.”

„Czarni nie mają nic do Żydów. Czarni nienawidzą Białych! Nie mamy czasu, żeby dzielić Białych na mniejsze grupki.”

„Simon to przyjaciel, z którym raz na jakiś czas idę do łóżka. Jak mamy chęć.
– I który od czasu do czasu cię łomocze.
– Miał trudne dzieciństwo.”

„Czasem musimy działać bez białych rękawiczek.”

„Dzieciństwo to mała stacyjka kolejowa, przez którą czas przejeżdża bez zatrzymania.”

„Przyjaciela nie można znaleźć (…) Nie ma żadnej mapy, która pokaże, gdzie szukać, takiej jak mapy skarbów w pudełkach z płatkami.”

„Myślę, że część piszących wyrzeka się swojego dzieciństwa. Uważa je za czas stracony. Ale na przykład Białoszewski – nie. To jest sprawa traktowania języka, poruszania się w słowach, jak w rzeczach. Swobody, która została gdzieś na początku wzięta w mówieniu i zobaczeniu świata.”