„W ostatnich latach, kiedy ledwo naszkicuję obraz, gdy tylko pojawi się i odrobinę zmaterializuje jego idea – kończę pracę, bo zależy mi, żeby wyglądał jak duch, jak cień, jak szept.”

„Praca nad przedstawieniem rozpoczyna się na długo przed próbami, a kończy się z ostatnim widowiskiem.”

„Nie będzie mojego pogrzebu. Będzie wielkie jam session, na którym pojawi się mój duch.”

„Idee kończą się tam, gdzie zaczyna się przemoc.”

„Myślałem, że pan dąży do rewolucji, aby wstrząsnąć zmaterializowanym, mieszczańskim światem i utorować drogę dla ducha… Tak myślałem… Tymczasem pan marzy o bandytyzmie na wszechświatową skalę. To straszne!”

„Obraz filmowy ma tendencję do jednoznaczności. Słowo pisane brzmi i na marginesach, obraz natomiast bywa, z reguły, ograniczony brzegiem ekranu. Po latach pracy zdaję sobie sprawę, że trzeba być nie lada mistrzem, by te ograniczenia przekroczyć.”

„Idea na krótko przed obumarciem wygląda najzdrowiej.”

„Wielkość narodu wcale nie zależy od rozmiaru terytorium i liczebności ludności. Podobnie jak wartość człowieka określają jego idee, tak i wielkość narodu zależy przede wszystkim od tego, jak wielkie są jego przewodnie idee.”

„Szept po całym świecie krąży,
Robotniku, czy słyszysz ten szept?
Rozbrzmiewa głos ministrów wojny.
Robotniku, czy słyszysz ten szept? (…)
To szept w dolarach, to szept w armatach,
To szept w pancernych płytach.
Szept w bunkrach, zasiekach i kazamatach.
Szept w moratoriach, w kredytach.
To szepce głos światowego faszyzmu:
Do walki, do walki z bolszewizmem!”

„Świat jest powszechnym tropem ducha, symbolicznym jego obrazem.”