„Wewnętrzne niebo runęło, i wszystko, co z niego pozostało, to kawałki rozbitego szkła pod naszymi nogami.”

„Odpływa miasto pod niebem z ciemnego szkła
popychają je strzały na czarnych tarczach zegarów.”

„Nasze hasło brzmi „błękitne niebo”, ponieważ pod błękitnym niebem, w świetle słońca spędzimy nasze życie i nasze myśli są błękitnego nieba, to znaczy radosne, a kiedy są chmury, wiemy, że błękitne niebo jest poza nimi i ukaże się znowu.”

„Relaksacyjne walory lekarstw natury są potężne, choć zwyczajne: biedronka na liściu, wróbelek ze źdźbłem trawy w dziobie, (…). spadająca gwiazda, nawet tęczowe błyski w rozbitym szkle na ulicy mogą sprawić cud…”

„Myślisz, że wspomnienie rozbite na tysiące kawałków przestaje być wspomnieniem? A może ma się wtedy zamiast jednego tysiąc wspomnień? Jeśli tak, to myślisz, że teraz każde z tego tysiąca będzie bolało z osobna?”

„Jankesi są odwiecznym wrogiem naszego ludu; nie możemy żyć z nimi pod tym samym niebem.”

„Nie pamiętam nic bardziej od ostatniego szluga,
mój kawałek nieba w mieście, w którym nic się nam nie uda.”

„Dziękuję niebu, że we wszystkich swoich instynktach pozostałem Polakiem.”

„Nie lubię słowa „kariera”. Kojarzy mi się z Dyzmą. A „na kawałek nieba i kawałek chleba zapracować trzeba”. Moja mama ciągle pomaga komuś zbierać pieniądze na węgiel.”

„Z kolegami słuchał rapu od lat,
ale połowa nowych rzeczy to już chyba nie rap dla niego,
zna Biggiego, wie, że niebo to limit,
nie świadczą o nas nasze plany, ale co z nimi robimy.”