„Co parę godzin opuszczał siennik i snuł się po podziemiach między rannymi. Szczupły, dowcipkujący, był jedną z najbardziej charakterystycznych postaci podziemnego szpitala. Umiał przechodzić obok ludzi leżących prostopadle do ścian, nie przeklinali go za nadepnięcie lub potrącenia.”

„Potem wypowie na głos to, czego już nie zdążyła mu powiedzieć. Że uwielbiała siadać z nim razem przy kominku, chodzić z nim na spacery, czytać książki, leżąc obok niego na brzuchu. Że mogła z nim rozmawiać godzinami i milczeć z nim godzinami.”

„Jak to jest, że ludzie, w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?”

„Najbardziej winien jest ten, kto pierwszy wynalazł świadomość. Więc straćmy ją na parę godzin.”

„Co kieruje facetem, który wychodzi przed parę milionów ludzi, żeby pokazać, że niewiele umie?”

„Przyjaciel z Ukrainy mówił, że u nich intelektualiści przeklinają najbardziej.”

„Kobiety brały udział w ruchu umysłowym, niekiedy nawet nim kierowały, zajęły równorzędne miejsce obok pisarzy i uczonych; miały mniej pedanterii, ich inteligencja była bardziej instynktowna, naturalna. Opuszczając swoją pensję klasztorną, często nic nie umiały: kształciły się później, spragnione nauki; pożądały żarliwie nie miłości, ale wiedzy.”

„Mówią, że miłość umiera między dwojgiem ludzi. To nieprawda, nie umiera. Opuszcza tylko człowieka. Odchodzi, gdy na nią nie zasługuje.”

„Literatura religijna, którą ilustrowałem – Biblia czy Apokalipsa świętego Jana – nie była cenzurowana. Przechodziła obok nawałnicy i wielkich kłopotów, jakie mieli z cenzurą ludzie piszący o sprawach codziennych, najbardziej bolesnych, na tematy współczesne.”

„Gdy ona przechodzi obok telefonu, membrana sama dzwoni.”