„Wiedziałeś i nie powiedziałeś mi?
- Czy uwierzyłabyś mi, gdybym przyszedł do Ciebie, nie przynosząc dowodów? Musiałem je mieć, skoro Ty, Pani, raz za razem rozstrzygałaś wątpliwości na jego korzyść. Był niesłychanie ostrożny; samo przejęcie jego korespondencji wymagało cudów zręczności.”

„Łudź się, ty romantyczne stworzonko, nadzieja nic nie kosztuje. Gdybym nawet usiłowała otworzyć ci oczy – i tak byś mi nie uwierzyła.”

„Szaleństwo bycia jedynakiem. Rodzice są tak tobą przejęci, że musisz być dla nich rodzicem.”

„Gdybym zwariowała, czy wiedziałabym o tym? Właśnie na tym polega przecież świr, że jesteś przekonana, iż wszystko jest OK, ale tylko ty, nikt inny.”

„Proroctwa, cuda, męczennicy – to wszystko nie dowody?
– Jakże chcesz, w zgodzie z logiką, bym mógł przyjąć za dowód coś, co samo w sobie potrzebuje dowodu?”

„Przekleństwem naszych czasów jest to, że wymagają od ciebie, byś w wieku 16 lat wiedział, co chcesz robić w życiu i tej decyzji się trzymał.”

„Gdybym była nimfą wessałabym
Ciebie do dna samego.
Gdybym był gwiazdą zestrzeliłabym
Ciebie z nieba nocnego.”

„Ten świat jest jakiś pojebany dziś, nie sądzisz? Ty jesteś tam, ja jestem tu, nie wiem, co trzeba zrobić już i chciałbym mieć dziś już pod nogami pewny grunt i żyć z tobą, być przy tobie, mieć coś, wiedzieć już.”

„Komu Ty, Panie, nie pobłogosławisz,
Kogo Ty, Panie, bez wsparcia zostawisz”

„Jesteś niesłychanie odważna. Z początku właśnie to w tobie podziwiałem. Teraz mnie to przeraża.”