„Już wtedy wyglądał na imbecyla, jak wielu perkusistów podczas gry, chociaż w innych okolicznościach wyglądają całkiem normalnie.”

„Jestem normalny czyli dla wielu inny.”

„Czasami tylko natura wydaje się prawdziwa, podczas gdy wszystkie ludzkie dzieła i czyny wyglądają jak dekoracje i teatralne intrygi.”

„Nie chodzi nawet o samo kupowanie – Lubię wyobrażać sobie, jak wyglądam w tej czy innej bluzce.”

„Jestem tylko człowiekiem, z całkiem normalnymi potrzebami.”

„Nie jestem przeciwny chirurgii plastycznej, która pomaga ludziom normalnie żyć. (…) Ale zdarza się też, niestety, że niektórzy zatracają właściwy kierunek takich zmian. Wtedy robi się to chore. Bo pomysł, żeby wyglądać dokładnie tak, jak ktoś inny, jest chory. To próba podszycie się pod czyjeś „ego” z przekonaniem, że z nową twarzą dostanie się też życie tego człowieka, którego rysy się skopiowało.”

„Kiedy w 1970 r. pokazywano po raz pierwszy Kolumbów, podnosiły się głosy sprzeciwu, że czołówką filmu jest scena gry w siatkówkę. Jak tak można? Przecież była wojna! A młodzi grali w piłkę normalne mecze, chociaż konspirowali.”

„Dzielnicę nad rzeką Edogawa spowijały kłęby roztańczonego, wirującego kurzu. Szary pył sprawiał, że słońce wyglądało blado, zupełnie jak podczas zaćmienia.”

„Szamerowany złotem mundur, który innym koordynatorom nadawał taki służbisty i dumny wygląd, na nim wyglądał jak pomięta bonżurka.”

„Starałem się udawać, że [plama] wygląda jak rosnące drzewo z cieniami zgromadzonymi pod nim, ale nie wyglądała. Wyglądała bardziej jak martwy kot, którego kiedyś znalazłem, grube lśniące czerwie biegające na ślepo, uderzające jeden o drugiego, szaleńczo wkopujące się głębiej, z dala od światła. Ale i to było tylko unikaniem prawdziwej grozy. Grozą jest to, że koniec końców to tylko obraz pustej, bezsensownej czerni. Jesteśmy sami. Nie ma nic innego.”